Prosecution of racist crimes in Greece 2015-2019

GREEK HELSINKI MONITOR (GHM)
Address: P.O. Box 60820, GR-15304 Glyka Nera
Tel.: (+30) 2103472259 Fax: (+30) 2106018760
e–mail: panayotedimitras@gmail.com website: https://greekhelsinki.wordpress.com

---

Prosecution of racist crimes in Greece 2015-2019:
Excerpt from a communication to the Council of Europe’s Committee of Ministers

19 October 2019

1. New legislation for hate crimes

In 2014, Greece amended its anti-racism law 927/79 and contrary to its claims it decriminalized hate speech. This is an excerpt from GHM et al. submission to UN CERD in July 2016.

 Submission to UN CERD in 2016 on decriminalization of hate speech in 2014

It is astonishing that in its September 2015 report to CERD Greece misleadingly claims that “114. As explained in Greece’s previous reports, Law 927/1979 … criminalizes the expression in public, either orally or by the press or by written texts or through depictions or any other means, of offending ideas against any individual or group of individuals.” That was the content of old article 2 of Antiracism Law 927/79 penalizing hate speech against persons by virtue of their racial or ethnic origin or their religious affiliations. Such acts were prosecuted ex officio without the victims having to file a complaint. Victims could be any members of the ethnic or religious group offended. However, that Article was abolished with Law 4285/10-9-2014, a whole year before the report to CERD was submitted!

Moreover, during Greece’s review by the Human Rights Committee (HRCttee) in October 2015, the Greek delegation stated that victims of hate speech can alternatively now use the usual articles on libel and defamation with the addition of the new Article 81A of the Criminal Code on racist crimes. However, the crimes of libel and defamation cannot be prosecuted ex officio but victims have to file complaints which such vulnerable persons would rarely do, let alone that they have to pay court fees (of 150 euros) and engage lawyers. Only for complaints based on anti-racism Law 927/79 is there an exemption from such court fees, while free legal aid is available only for very poor persons.

Secondly, the articles on defamation and libel invoked punish such crimes if they are committed against individuals and not against groups of individuals, as there are no articles in the criminal code on group defamation or group libel. That means for example that if one insults another person who is a Rom saying “you dirty Gypo” the latter can file a complaint based on those articles. If however the offender said “I do not like all those dirty Gypos” there is no longer a crime to prosecute.

It should be taken into consideration that through 2015 there has been only one conviction under Law 927/79 that was upheld on appeal. It was based on old article 2 and the incriminating text was “Thank God, not even 1,500 Jews are left in Thessaloniki…” Such a text would not have reached even the indictment today as there is no individual libel or defamation in it. That case like 60+ other cases based on 927/79 had been taken to justice and litigated by Greek Helsinki Monitor.

Finally, it was unfortunate that the State claimed during its review by HRCttee that ECRI had welcomed the amended Law 927/29. Here is the crucial paragraph 4 of ECRI’s report published in January 2015:  “Article 1.1 of Law 927/1979 criminalises the intentional public incitement to acts or activities that may result in discrimination, hatred or violence against individuals or groups based on their racial, national or ethnic origin, colour, religion, sexual orientation or gender identity. The creation or leadership of or participation in a group that promotes racism is banned by Article 1.4 of the law. While the law covers the recommendation contained in § 18 c of ECRI’s General Policy Recommendation (GPR) No. 7 on national legislation to combat racism and racial discrimination, which relates to racist threats, it does not address those in §§ 18 b, referring to insults and defamation, or 18 f, concerning the public dissemination, public distribution or production or storage of racist material” [emphasis added].

The above information was included in a GHM/MRG-G/HUG/SOKADRE submission to HRCttee during Greece’s review on 19 October 2015, to counter Greece’s misleading claims. The attached ensuing related HRCttee concluding observation and recommendation shared the concerns of GHM/MRG-G/HUG/SOKADRE: CERD is requested to make a similar recommendation to Greece for the reintroduction of the prohibition and prosecution of of hate speech, also in line with CERD’s own 2009 recommendations.

[HRCttee on] Racism and xenophobia

13. While acknowledging efforts made by the State party to combat hate crimes, the Committee is concerned that the new Law 4285/2014 and the provisions introduced in the Penal Code may hinder investigations and prosecutions of racist hate crimes involving public insults and defamation against groups. The Committee is also concerned about continued reports of racist attacks and hate speech against migrants, refugees and Roma. The Committee notes with concern that cases of racism are underreported allegedly due to lack of trust in the authorities and the absence of an effective complaints mechanism. The Committee regrets that sanctions imposed are insufficient to discourage and prevent discrimination (arts. 2, 19, 20 and 26).

14. The State party should review its legislation with a view to ensuring that all advocacy of national, racial or religious hatred is prohibited by law, and that all cases of racially motivated violence are systematically investigated, that the perpetrators are prosecuted and punished, and that appropriate compensation is awarded to the victims. The State party should take effective measures to improve the reporting of hate crimes. Furthermore, the State party should strengthen its efforts to eradicate stereotypes and discrimination against migrants, refugees and Roma, inter alia, by conducting public awareness campaigns to promote tolerance and respect for diversity.

 Related concluding observations of UN CERD

On the basis of the material submitted by GHM et al UN CERD made the following observations:

Anti-racism legal framework

12. While noting with appreciation the positive aspects incorporated in the new anti-racism law No. 4285/2014, the Committee remains concerned that the new law is not fully compliant with the requirements of article 4 of the Convention, particularly as it does not criminalize the dissemination of ideas based on racial superiority and does not provide for a procedure to declare illegal and prohibit racist organizations. The Committee is also concerned at the persistence in the State party of the political party Golden Dawn, to which the delegation referred in its opening statement as the most prominent racist organization, inspired directly by neo-Nazi ideas (art. 4).
13. Recalling its general recommendations No. 7 (1985) and No. 15 (1993) relating to the implementation of article 4 of the Convention, the Committee recommends that the State party bring its anti-racism legal framework in full compliance with the requirements of article 4 of the Convention, and ensure its strict application. The State party should, inter alia, declare illegal and prohibit organizations that promote and incite racial discrimination, such as Golden Dawn, as previously recommended by the Special Rapporteur on contemporary forms of racism, racial discrimination, xenophobia and related intolerance, and by the Council of Europe Commissioner for Human Rights.

Implementation of anti-discrimination provisions

14. The Committee welcomes the information provided on the increased application of the anti-racist legislation in the State party by law enforcement authorities and in courts. It, however, remains concerned at the still low invocation and application of anti-racism legal provisions and the low rate of convictions in courts (art. 2).
15. The Committee recommends that the State party intensify its measures to strengthen the application of anti-racism provisions. To that end, the State party should:

(a) Increase the human, financial and technical resources allocated to law enforcement authorities entrusted with investigating hate and racial crimes, namely, the special prosecutors and special police units, and ensure these bodies’ outreach throughout the country;

(b) Undertake awareness-raising measures, including regular mandatory pre-service and in-service training, especially among the police, prosecutors, judiciary and lawyers, on the legal framework governing anti-discrimination and on the investigation of complaints of hate crimes.

Greece should therefore amend the related legislation along the lines recommended by the three highest expert bodies in the Council of Europe and the UN. As for “the still low invocation and application of anti-racism legal provisions and the low rate of convictions in courts” it is confirmed by the data Greece provided to CM-DH and even more the data GHM has available: both are analysed below.

3. Data on prosecution of hate crimes

In its October 2019 Action report concerning the Sakir group of cases Greece provides data on complaints and prosecution of hate crimes that confirm UN CERD’s concern on “the still low invocation and application of anti-racism legal provisions and the low rate of convictions in courts.” In that data, Greece reports 2015-2017 368 complaints for alleged racist crimes, 127 criminal prosecutions, 19 convictions and 4 acquittals. It also reports an additional 421 complaints for 2018-2019 but fails to give any information on what happened to them. It also claims that in mid-2019 there were 220 court briefs with the ΡΒ (racist violence) signalization.

GHM is the plaintiff in the vast majority of those cases, hence responsible for the “explosion” in the figures since 2017 and will provide an analysis here. The table above has police data for the whole country reported by Greece, and the “PB” court briefs with the Athens Prosecutor for Racist Crimes and then how many of them concern complaints filed by GHM. Obviously, there are scores of additional court briefs with Prosecutors outside Athens. Most result from GHM complaints first submitted to the Athens Prosecutor for Racist Crimes or to the specialized Attica Police Security Department for Combatting Racist Crimes, who transfer them to the Prosecutors outside Athens because they concerns acts in their areas. In the period from 2015 through mid-October 2019, GHM has filed complaints for 586 alleged racist crimes (482 in the table below with Athens Prosecutor for Racist Crimes “PB” signalization, and an additional 104 with different signalization in Athens or, mostly outside Athens). The vast majority of these complaints are still at the hands of prosecutors; some led to archiving and a few to referrals to trials. GHM is collecting a large number of related decisions to be able to document these trends.

We provide here indicative information on decisions to archive GHM complaints on alleged racist behavior issued by Greece’s supposedly most important anti-racism prosecutor accessed this week:

• A 2018 article on criminality in Greece by a then Appeals Court Prosecutor and now Deputy Prosecutor at the Court of Cassation where he stated inter alia that “illegal immigrants and refugees constitute a population group with a high rate of serious criminality … Greece, with the armies of hordes of destitute aliens, tends to become not only a dump of human souls, but, worst of all, a dangerous arena of multifaceted and upgraded crime.” With Decision 2907/5-9-2019 the Athens Prosecutor for Racist Crimes (who is also the National Point of Contact of OSCE/ODIHR on Racist Crimes for Greece and has recently been promotes to Deputy Appeals Court Prosecutor) archived the GHM complaint as not racist arguing that the article is an analysis of the weaknesses of the criminal system in Greece, adding that the entry to Greece without proper procedures of the tens of thousands of foreigners is a crime of the competence of the first instance courts, even though not one prosecutor in such courts ever pressed such charged.

• A 2018 post by a leader of a marginal “liberal” party claiming that “being a Muslim is a penal crime.” With Decision 2615/5-8-2019, the same prosecutor archived the GHM complaint as not racist but arguing that the post was a critical review of the principles of “Mahometanism” (term not used by the Muslims or the state in Greece…), with references to dogmas of that religion making its followers act in ways that constitute penal crimes like threat and constitution of criminal organization…

• A 2018 speech by the Mayor of Asprpoyrgos, a Greater Athens suburb with a significant Roma population, who spoke of “the uncontrolled group of Roma that has been active in the region for several years cannot come to their senses… the daily behavior of this particular group, characterized by others as vulnerable, but whose racism against us we endure, while we are called racists, has continued to operate in our region for over 20 years.” With Decision 169/19-8-2019, the same prosecutor archived the GHM complaint as not racist arguing that the Mayor did not refer to the Roma as a whole but to those Roma who engage in criminal activity and in fact repeatedly over the years, a claim that GHM states is at least unfounded recalling that Greece has been convicted twice for anti-Roma behavior (including school segregation) in that particular city led by its then Mayor.

In all three cases, the persons against whom the complaints were submitted were NOT asked to provide explanations as usually happens with complaints: the supposedly specialized prosecutor took upon herself to argue on their behalf so as to archive the complaints.

More generally, Athens Prosecutors for Racist Crimes are prosecutors who are assigned that duty in addition to their other duties for one year and change year after year. During the one-year term of the aforementioned prosecutor (2018-2019), she archived several cases (including the three mentioned above) but did not refer anyone to trial. On the contrary, her predecessor (2017-2018) referred to trial in 2019 and 2020 the following nine cases:

• An extreme right newspaper for a front page article with the title “Transvestite Parliament – Beat all ‘sissies’ – this abortion of a law [on civil unions] was voted by 148 ‘perverts.’”
• A former Foreign Minister who said in a television interview that “The only good Turk is a dead Turk. I believe it because I haven’t found a good Turk. They lack elementary knowledge. The Turk does not have a sense of the law.”
• An at the time member of the Political Committee of New Democracy who wrote in a post that “being gay, bi, and trans is a perversion and unnatural.”

• The leader of a marginal left party who wrote a conspiracy theory article stating inter alia that “[arriving] illegal immigrants are suspects for terrorist acts” calling for a “general rebellion.”

• An extreme right blog which published a hoax alleging that “Video shock: Pakistani fanatics declare jihad in Greece – small children are initiated in the use of weapons” – the video is from a school play in the celebration of a Pakistani national day.

• An at the time Deputy Minister of Education who said in a speech before Parliament inter alia that “with patience and perseverance Jews secured the ownership of the Holocaust so as to claim their vindication.”

• An extreme right columnist and an extreme right blog who published in front pages an article with the title “Parliament a Jewish Synagogue!!!” when a commemorative plaque for inter-war Greek Jewish MPs victims of the Holocaust was inaugurated in Parliament.

• A notorious author and self-professed Nazi for the manifesto of a new movement he founded where he asked for “the deportation of all Muslim minority members who identify as Turks.”

• A front page article in Golden Dawn’s youth publication with extreme anti-immigrant references and a call for violent action against them.

Moreover, in the information provided by Greece, detailed reference is made to two court judgments, both though involving GHM. Athens First Instance Court Judgment 1667/2018 concerns a Golden Dawn candidate who proffered on camera racist insults against Pakistani migrants. This was his conviction on appeal. In the first instance trial, two GHM lawyers had provided support for a Pakistani community leader as civil claimant. However, in the very end of that trial the civil claimant was thrown out as not personally offended. Athens Mixed Jury Appeals Court Judgment 286/2019 was the conviction on appeal of two Golden Dawn members who had killed a Pakistani migrant, where GHM spokesperson was involved as a witness in the first instance trial to explain racist motivation. However, and contrary to the claims of the government, the judgment did not include the racist motivation because (as expressly stated in p. 110) the previous related article 79.3 PC had been abolished while the new Article 81A PC called for harsher sentencing and thus could not be used. In any case, the CM-DH should know that the two defendants had been convicted to life in prison sentences at the first instance trial. On appeal, though, they were convicted to a reduced prison sentence of 21 years and 5 months, as the court recognized the mitigating circumstance of good behavior after the act. Moreover, they have since been set free after having stayed in prison for 6 years and 4 months, because of several measures allowing such release on parole! Finally, as to the claims of Greece that the parents of the victim were informed and travelled to Greece and testified, all that was done by a group of volunteer lawyers of the Jail Golden Dawn collective who bore all the expenses.

Regrettably, several prosecutors do not use Article 81A (now 82A) on racist motivation even in blatant racist cases. GHM referred in December 2018 to the Prosecutor of the Court of Cassation two examples. In November 2018, six persons were convicted (to light sentences up to 15 years that triggered a prosecutor’s appeal) for the brutal murder of an African American tourist in Zakynthos. Although GHM had asked during the pre-trial procedure that the charges include racist motive, this was not done. In December 2018, an asylum seeker from Bangladesh was badly beaten with an iron bar by a resident in Lesbos: the case was not assigned to the Prosecutor for Racist Crimes of Lesbos and the charges did not include racist motivation. In the same letter, GHM informed the Prosecutor of the Court of Cassation that the Athens Prosecutors for Racist Crimes does not have an office and changes very year; that who is the Piraeus Prosecutor for Racist Crimes is not known even by members of the secretariat of that Prosecutor’s Office when asked (by GHM) and that several court briefs on alleged racist crimes were assigned not to her but to all Piraeus Prosecutors; and that the same practice of assignment of complaints for racist crimes to various prosecutors occurs in the other 22 regional Prosecutor Offices despite the fact that in each one of them a Prosecutor for Racist Crimes is formally assigned that duty and all the 24 such names are in a Prosecutor of the Court of Cassation list. No wonder than that even Greece in its communication to CM-DH on the Sakir group of cases makes reference to the appointment of just five Prosecutors for Racist Crimes and not to the 24 appointed such Prosecutors!

Finally, the problem is not just with prosecutors but also with judges that acquit defendants for notorious racist articles; in some cases these defendants are supported by calls for acquittal by prominent persons including a former EU Ombudsman and several academics. From the “Islamophobia in Greece: National Report 2018” written by two academic researchers:

In May 2018, the trial of a well-known author who wrote an Islamophobic text after the attacks of November 2015 in Paris took place in Athens after a lawsuit of the Greek Helsinki Monitor. The trial was to take place initially during 2017 but it was postponed. According to the charges she went on trial for violating the anti-racist law (4285/2014) and some articles of the penal code and more particularly for public incitement of violence and hatred. It should be noted that the author was supported by other authors and journalists arguing either that she has the right of freedom of speech or that she said nothing wrong because Islam is indeed a problem and not a moderate religion. The court acquitted her on all charges, a decision that, on the one hand, was considered as a victory of freedom of speech and opinion, and, on the other, as a victory of racist and Islamophobic discourse. What was also interesting and publicly commented on was the oration of the public prosecutor in which she argued that “the opinions the accused expressed are similar to the views that passed through our minds after the attack in Bataclan [Paris, 2015]. Her text is just an expression of opinion and it is impossible to satisfy the burden of proof that a crime was committed”. As some argued, such an oration coming from a judge proves that Islamophobia runs deep in Greek society on many different levels -something that needs to be addressed.

GHM quotes here selected excerpts from the incriminating text: “Islam is not a religion like the other [religions], it is a political programme, it is an ideology of barbarisation… The militant Muslim is the person who beheads the infidel, while the moderate Muslim holds the feet of the victim.”

A few years ago the aforementioned self-professed Nazi, initially convicted at the first instance trial, was acquitted on appeal, which was subsequently confirmed by the Court of Cassation, of racism charges for his book “Jews – The whole truth” . Selected excerpts by the Central Board of Jewish Communities in Greece “I declare from the outset that I am a Nazi and a fascist, racist, anti-democratic and am an anti-Semite… That’s the only thing Jews understand: an execution squad within 24 hours… Ridding Europe of the Jews is necessary because Judaism poses a threat to the freedom of Nations… I constantly blame the German Nazis for not ridding our Europe of Jewish Zionism when it was in their power to do so… And now the time has come for us to call the Jew by the name he deserves…… He is the sub-human Jew!… It is the fault of the civilized world that tolerates the international parasites that are called Jews… the time for retaliation has come… My book, which you are now reading, is simple proof that we are not afraid of the Jews. We scorn them for their morality, their religion, and their acts, which together prove that they are sub-human… Mark my words. This time there will be no kind German Nazis to gather up the Jews and send them to Madagascar, but Knights of the White Apocalypse. I imagine them galloping, swords unsheathed, on golden steeds of death… Free yourselves from Jewish propaganda that deceives you with falsehoods about concentration camps, gas chambers, ‘ovens’ and other fairy tales about the pseudo-holocaust…” The trial was held following a GHM complaint.

Recommendations to the Committee of Ministers

The Committee of Ministers is requested to ask Greece to: 

1. Amend anti-racism Law 927/79 so as to implement recommendations by ECRI, UN HRCttee and UN CERD to criminalize racist insults and defamation, and the public dissemination, public distribution or production or storage of racist material.

2. Intensify its measures to strengthen the application of anti-racism provisions, including through regular mandatory pre-service and in-service training, especially among the police, prosecutors, judiciary and lawyers, on the legal framework governing anti-discrimination and on the investigation of complaints of hate crimes.

3. Improve the data collection so that it reflects accurately the existing situation including an analysis by Prosecutor Offices and by nature of the charges pressed and of the crimes for which acquittals or convictions have been issued, as well as specify if they concern first instance judgments or are final upheld on appeal.

4. Cooperate with civil society organizations that file complaints for alleged racist crimes both in data collection and with membership in related working groups or national commissions for human rights or against racism (Note: GHM is not a member in either).

5. Request from the Prosecutor of the Court of Cassation to seek available remedies against archiving decisions or judgments that lead to non-prosecution or acquittals for manifestly evident racist crimes, as well as against the failure to invoke a racist motive when it is manifestly evident, even in convictions.

6. Set a 2020 deadline for the submission of information regarding the implementation of the above recommendations, taking into consideration the anticipated ECRI contact visit in 2020 for the preparation of ECRI’s 6th cycle country monitoring report on Greece.

06/05/2019: Εφετείο Λουκμάν: Ομόφωνα ένοχοι, όπως πρωτόδικα, για ανθρωποκτονία κατά συναυτουργία με ρατσιστικό κίνητρο, 20 έτη κάθειρξη με ελαφρυντικά

Εφετείο Λουκμάν: Ομόφωνα ένοχοι, όπως πρωτόδικα, για ανθρωποκτονία κατά συναυτουργία με ρατσιστικό κίνητρο, 20 έτη κάθειρξη με ελαφρυντικά

06/05/2019

Η απόφαση του Εφετείου Λουκμάν: Και οι δύο κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι, όπως πρωτόδικα, για ανθρωποκτονία κατά συναυτουργία με ρατσιστικό κίνητρο και ποινή 20 έτη κάθειρξη και 17 μήνες φυλάκιση, με αναγνώριση του ελαφρυντικού της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς.

Δήλωση του συνηγόρου πολιτικής αγωγής Θανάση Καμπαγιάννη:

“Η απόφαση του δικαστηρίου επί της ενοχής των κατηγορουμένων δικαιώνει απόλυτα αυτό που η οικογένεια του Σαχζάτ Λουκμάν, η πολιτική αγωγή, η Πακιστανική Κοινότητα και το αντιφασιστικό κίνημα λέγαμε από την πρώτη στιγμή: ο θάνατος του Σαχζάτ ήταν αποτέλεσμα μια φριχτής ρατσιστικής δολοφονίας, σχεδιασμένης από πριν, από μαχαιροβγάλτες που βγήκαν νύχτα για να σκοτώσουν, και όχι βέβαια αποτέλεσμα ενός διαπληκτισμού δι’ ασήμαντον αφορμή. Το πόρισμα αυτό ειναι πλέον ομόφωνο και στο Εφετείο, όπως ήταν και στον πρώτο βαθμό. 14 δικαστές κλήθηκαν να αποφασίσουν για αυτή την υπόθεση σε δύο βαθμούς. Και οι 14 ομοφώνησαν.

Η αναγνώριση ελαφρυντικών στέλνει λάθος μήνυμα και είναι ανακόλουθη με το βασικό πόρισμα της αποδεικτικής διαδικασίας που είναι ότι η δολοφονία ήταν προμελετημένη ρατσιστική ενέργεια.

Οριστική δικαιοσύνη θα αποδοθεί μόνον όταν οι ηγέτες της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης “Χρυσή Αυγή” που έσπειρε το ρατσιστικό δηλητήριο βρεθούν και αυτοί πίσω από τα κάγκελα της φυλακής”.

Θα ακολουθήσουν αναλυτικότερες αναρτήσεις.

---

 

Ο χρήστης Γιώργος Τσιάκαλος είναι με τους Panayote Dimitras και Παύλος Αντωνοπουλος. 07/05/2019 ·

Σαχζάτ Λουκμάν

Ο πατέρας

Καθόμασταν δίπλα-δίπλα, κάθε τόσο του έσφιγγα το χέρι, να συνομιλήσουμε δεν μπορούσαμε, μόνη κοινή γλώσσα η ματιά και το σφίξιμο το χεριού. Χαμόγελο, πώς να υπάρξει; Μπροστά βρίσκονταν οι δολοφόνοι του παιδιού του, μόνο οι πλάτες τους φαίνονταν, τη σκηνή κατείχαν οι υπερασπιστές τους, αποκλειστικά από τον τόνο της φωνής και από τις θεατρινίστικες κινήσεις τους μπορούσε ίσως να συναγάγει πόσο καλά λόγια έλεγαν «για τα παιδιά» που στέρησαν τη ζωή απ’ αυτόν και τη γυναίκα του αφαιρώντας τη ζωή από το γιο τους. Τι να σκεφτόταν; Αν ήξερε τους δικούς μας θρήνους «γιε μου σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου, πουλάκι της φτωχιάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου» θα έψελνε από μέσα του, αλλά βέβαια με τους δικούς τους θρήνους μοιρολογούσε, σε άλλη γλώσσα, όμως ίδιοι παντού σ’ όλο τον κόσμο οι θρήνοι των φτωχών.

Με τη μάνα του Παύλου αντάλλαξαν λίγα λόγια, γεμάτα σεβασμό κι αγάπη για το παιδί του άλλου-της άλλης, ίδιος ο πόνος και ίδια η ελπίδα για τη δικαίωσή τους. Ήρεμος, με πονεμένο βλέμμα, ενσάρκωση της έννοιας «ανθρώπινη αξιοπρέπεια», πληγωμένος θανάσιμα όπως πληγώνεται καθημερινά εκατομμύρια φορές σε όλο τον κόσμο η ίδια η έννοια, αναρωτήθηκε ασφαλώς, πώς και δεν άκουσε ούτε μια φορά το όνομα του παιδιού του στις αγορεύσεις των έξι –ούτε ένας, ούτε δύο: έξι!- συνηγόρων υπεράσπισης των δολοφόνων, μόνα τα δικά τους ονόματα διέκρινε να προφέρονται με μειλίχιο ύφος και συμπάθεια – Liakopoulos, Stergiopoulos-, τι να έφταιγε άραγε και να δεν άκουσε ούτε μια φορά του δικού του παιδιού, Σαχζάτ Λουκμάν;

Πώς να τ’ ακούσει; Για τους συνηγόρους υπεράσπισης οι δολοφόνοι είχαν πρόσωπο και είχαν όνομα, ο δολοφονημένος δεν ήταν καν «θύμα», ήταν απλά «ο ατυχής υπήκοος Πακιστάν», χωρίς πρόσωπο, καπνός που χάθηκε, όπως πάντα συνέβαινε με τα θύματα του ναζισμού. Να καταλάβαιναν άραγε τι έκαναν, ποιας παράδοσης ρητορεία χρησιμοποιούσαν ή έρχεται από μόνη της αυτή η ρητορεία όταν συνήγοροι αποδέχονται να υπερασπίσουν ρατσιστικά/ναζιστικά εγκλήματα με κάθε μέσο;

Η αρχή της αναλογικότητας

«Σέβομαι την απόφασή σας» είπε ο συνήγορος απευθυνόμενος στο δικαστήριο -εννοώντας την ομόφωνη απόφαση ότι οι κατηγορούμενοι ήταν ένοχοι και ότι ενήργησαν αποκλειστικά με ρατσιστικά κίνητρα, δηλαδή δολοφόνησαν τον Σαχζάτ μόνο και μόνο επειδή τον θεωρούσαν «παιδί κατώτερης φυλής»- και στη συνέχεια ζήτησε να αναγνωριστούν ελαφρυντικά με βάση την αρχή της αναλογικότητας, και να μην καταδικαστούν σε ισόβια. Δεν είναι το ίδιο, υποστήριξε, να μπαίνει κανείς σε μια τράπεζα και να σκοτώνει με κίνητρο τη ληστεία, οπότε δικαιολογείται η ποινή της ισόβιας κάθειρξης, και άλλο η συγκεκριμένη περίπτωση, όπου δεν υπήρχε τέτοιο κίνητρο (παρά αποκλειστικά η ρατσιστική/ναζιστική ιδεολογία, σύμφωνα με την οποία οι «αλλόφυλοι» δεν έχουν δικαίωμα ζωής). Καταλάβαινε άραγε τι έλεγε, και ποιας ιδεολογίας ήταν το επιχείρημα;
Το δικαστήριο δεν δέχτηκε το επιχείρημα, δηλώνοντας έτσι, ότι σ’ αυτή την κοινωνία η αφαίρεση τη ζωής ενός ανθρώπου σε εφαρμογή της ρατσιστικής/ ναζιστικής ιδεολογίας ανήκει στις ειδεχθέστερες περιπτώσεις φόνου. Ας κρατήσουμε αυτή την απόφαση, έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία.

Αναγνώριση ελαφρυντικών: Μεταμέλεια;

Κι ήρθε η στιγμή που οι συνήγοροι υπεράσπισης ζήτησαν αναγνώριση ελαφρυντικών για τη μετέπειτα συμπεριφορά των κατηγορουμένων στη φυλακή– «διαγωγή κοσμιωτάτη» τη χαρακτήρισαν- και αυτή ήταν η αδύναμη στιγμή του δικαστηρίου. «Έδειξαν προθυμία να επανορθώσουν τις συνέπειες της πράξης τους και μεταμέλεια», είπαν οι συνήγοροι, και διευκρίνισαν με ποιο τρόπο έγινε αυτό: «πρόσφεραν χρηματική αποζημίωση στους γονείς του Σαχζάτ, που εκείνοι δεν τη δέχτηκαν».

Αυθόρμητα το βλέμμα μου γύρισε στον Χαντίμ Χουσεϊν, τον πατέρα, ευτυχώς δεν καταλάβαινε τη γλώσσα της απανθρωπιάς και του κυνισμού, καθόταν δίπλα μου πονεμένος και γαλήνιος, βυθισμένος στις αναμνήσεις της εποχής που ο Σαχζάντ ήταν μωρό, και μετά που έφυγε με ελπίδες για να δουλέψει στη χώρα όπου γεννήθηκε η έννοια της φιλοξενίας, κι αυτή τη στιγμή η μητέρα του στην πατρίδα έσκυβε πάνω από τον τάφο του. «Ευτυχώς, τον πήρατε και βρίσκεται εκεί», του είχε πει πρωτύτερα η Μάγδα Φύσσα, κι εκείνος συμφώνησε, «είναι αλήθεια, τουλάχιστον έχουμε κοντά μας το παιδί».

Και για το γεγονός ότι εργάστηκαν στη φυλακή και ότι δε μπλέχτηκαν σε συμμορίες των φυλακών, μίλησαν οι συνήγοροι για να καταλήξουν με τη ρητορική ερώτηση «τι άλλο μπορούσαν να κάνουν για να εφαρμοστεί ο νόμος που προβλέπει ελαφρυντικά για την καλή μετέπειτα συμπεριφορά;». Και το δικαστήριο, με εξαίρεση έναν εφέτη, κατένευσε και ενστερνίστηκε τη ρητορική ερώτηση, με αποτέλεσμα να μειωθεί η ποινή από ισόβια σε 21 χρόνια και πέντε μήνες. «Έσπασαν τα ισόβια» ήταν η είδηση που πρακτικά σημαίνει ότι το αργότερο σε δύο χρόνια οι ρατσιστές/ναζιστές δολοφόνοι θα είναι ελεύθεροι. Κούνησε το κεφάλι του συντετριμμένος ο πατέρας και την οργή της εκδήλωσε η μάνα του Παύλου Φύσσα.

Τι αποτελεί μεταμέλεια σε περιπτώσεις ρατσιστικών εγκλημάτων;

Σ’ αυτό το σημείο το δικαστήριο ήταν εντελώς ανακόλουθο σε σχέση με τις προηγούμενες αποφάσεις του. Μεταμέλεια δείχνει κάποιος όταν αναγνωρίζει ό,τι τον οδήγησε στο έγκλημα, το καταδικάζει και απομακρύνεται οριστικά από αυτό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι αυτό το κίνητρο ήταν η ρατσιστική ιδεολογία, την οποίαν είχαν ενστερνιστεί, και για να την εφαρμόσουν στην πράξη βγήκαν παγανιά και δολοφόνησαν τον πρώτο τυχαίο «ατυχή υπήκοο Πακιστάν» που βρήκαν μπροστά τους. Αυτό τους έδωσε εφόδιο για τη διαδικασία μεταμέλειας το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, να το ενστερνιστούν, να πράξουν ανάλογα, ν’ αλλάξουν ζωή και να γυρίσουν αλλιώτικοι στην κοινωνία. Το έκαναν; Αυτό ήταν υποχρεωμένο να διερευνήσει το δικαστήριο, κι αυτό δεν το έκανε. Αν το έκανε, σε άλλα θα κατέληγε.

Προσβλητικοί απέναντι στο δολοφονημένο Σαχζάτ συνέχισαν να είναι και στο εφετείο, εκείνος ήταν δήθεν ο επιτιθέμενος («έκανε κεφαλοκλείδωμα στον πρώτο κατηγορούμενο, με αποτέλεσμα να τον μαχαιρώσει» είπε ο συνήγορος υπεράσπισης, «τα είχα χαμένα, εκείνη τη στιγμή αυθόρμητα τον χτύπησα, δεν επέλεξα το σημείο» είπε δολοφόνος), το δολοφονικό μαχαίρι κάτω από τη σέλλα της μηχανής του βρισκόταν τυχαία εκεί (επειδή ήταν πυροσβέστης!), τις προκηρύξεις της Χρυσής Αυγής, σε πάνω από εκατό αντίτυπα, που βρέθηκαν επάνω τους, τις είχαν πάρει «από περιέργεια γι’ αυτό το νέο κόμμα», η δολοφονία ήταν απλά «λάθος», «ένας χαζός τσαμπουκάς». Αυτά και παρόμοια ειπώθηκαν στη διάρκεια της δίκης στο εφετείο. Και ο συνήγορος την τελευταία ημέρα επανέλαβε τρεις φορές τη φράση του κατηγορούμενου «ανάθεμα εκείνη την ώρα!».

Μοιάζουν όλα αυτά με μεταμέλεια; Μεταμέλεια θα ήταν να αποδεχτούν την απόφαση του δικαστηρίου για τη ρατσιστική/ναζιστική ιδεολογία που τους οδήγησε στο φόνο, να περιγράψουν πώς οδηγήθηκαν σ’ αυτήν, ποια κείμενα και ποιοι άνθρωποι τους μετέτρεψαν σε δολοφόνους – και να τοποθετηθούν πια απέναντί τους. Δεν το έκαναν. Γι’ αυτό η επιείκεια του δικαστηρίου δεν δικαιολογείται, παρά μόνον με την απειρία του νομικού μας κόσμου σε σχέση με την αντιμετώπιση εγκλημάτων που έχουν ρατσιστικά κίνητρα. Οι δολοφόνοι του Σαχζάτ και ο νομικός μας κόσμος έχουν ακόμη μια ευκαιρία να το κάνουν: στη μεγάλη δίκη της Χρυσής Αυγής, στην οποία περιλαμβάνεται και αυτή η υπόθεση.

Η σημασία της χθεσινής απόφασης

Για τη δίκη της Χρυσής Αυγής η απόφαση του εφετείου αποτελεί πρόκριμα, καθώς αναγνωρίστηκε τελεσίδικα ότι η ρατσιστική ιδεολογία, όταν γίνεται πρόγραμμα και πράξη οδηγεί στο έγκλημα, και συνεπώς μία οργάνωση που δημιουργείται για να εφαρμόσει αυτή την ιδεολογία αποτελεί ήδη από την ίδρυσή της εγκληματική οργάνωση. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν ήταν τυχαίο γεγονός, όπως δεν ήταν τυχαίο γεγονός η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν – ήταν συνέπεια της δραστηριότητας των ναζιστικών οργανώσεων. Αυτό λέει η απόφαση του εφετείου, και βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με την ιστορική απόφαση της Δίκης της Νυρεμβέργης, όπου οι δικαστές αποφάνθηκαν ότι οι ναζιστικές οργανώσεις από τη στιγμή της συγκρότησής τους εξαιτίας της ιδεολογίας και του αντίστοιχου προγράμματος, που επιχειρούν να εφαρμόσουν, αποτελούν εγκληματικές οργανώσεις.

Η χθεσινή απόφαση του εφετείου είναι πολύ θετική για το μέλλον εφόσον τη χρησιμοποιήσουμε σωστά. Μπορούμε και πρέπει να το κάνουμε. Ιδιαίτερα όταν δεν θέλει να φύγει από το νου μας και θα δικαιολογημένα θα αναπαράγει τον πόνο η αλήθεια ότι όταν οι δολοφόνοι του Σαχζάτ θα κυκλοφορούν ελεύθεροι και θα χαίρονται τη ζωή, εκείνος θα λείπει για πάντα. Κι αυτό ποτέ δεν θα πάψει να είναι αποτέλεσμα της δικής μας αδυναμίας να αντιμετωπίσουμε του Ναζί έγκαιρα.

Θα επιτρέψουμε να υπάρξουν κι άλλοι νεκροί; Αυτό είναι το πολιτικό ερώτημα που τίθεται μπροστά μας, και πρέπει να το απαντήσουμε παντού – και στον Έβρο, όπου σύμφωνα την υπουργό δεν συμβαίνει τίποτε, απλά «ατυχείς υπήκοοι ξένων χωρών» – όπως ο Σαχζάτ Λουκμάν- απωθούνται, παραδίνονται στους διώκτες τους, βασανίζονται και δολοφονούνται από παρακρατικούς μασκοφόρους.

Φίλε Χαντίμ Χουσεΐν, στο γιο σου δεν καταφέραμε να εξασφαλίσουμε φιλοξενία, σ’ εσένα δεν καταφέραμε να δώσουμε την πλήρη δικαίωσή του, το μόνο που μπορούμε να προσφέρουμε στην οικογένειά σου είναι τη συγγνώμη μας και τη διαβεβαίωση ότι με πόνο και αγάπη θα φυλάξουμε για πάντα στην καρδιά μας την εικόνα και τη μνήμη του παιδιού σου.

---

Ολόκληρη η πρωτόδικη απόφαση για τη δολοφονία Λουκμάν: «Με κοινό δόλο, ανθρωποκτόνο πρόθεση και ρατσιστικό μένος»

19/04/2019: Κάθειρξη 13 ετών χωρίς αναστολή στον 79χρονο από την Μόρια που είχε πυροβολήσει 15χρονο Σύρο πρόσφυγα αλλά χωρίς προσμέτρηση ρατσιστικού κινήτρου!

“Κάθειρξη 13 ετών χωρίς αναστολή επέβαλε σήμερα το Μικτό Ορκωτό Κακουργιοδικείο Χίου στον 79χρονο από την Μόρια, ο οποίος τον Ιούλιο του 2018 είχε πυροβολήσει 15χρονο τότε Σύρο πρόσφυγα με κυνηγετική καραμπίνα, τραυματίζοντάς τον στο κεφάλι και στα κάτω άκρα.” Η οργάνωση HIAS Greece εκπροσώπησε το θύμα που είχε δηλώσει παράσταση πολιτικής αγωγής. Η απόφαση ωστόσο δεν περιλαμβάνει προσμέτρηση ρατσιστικού κινήτρου!

 

Κάθειρξη 13 χρόνων χωρίς αναστολή σε Μοριανό

«Καμπάνα» από το Μικτό Ορκωτό Κακουργιοδικείο Χίου σε 79χρονο από την Μόρια που πυροβόλησε 15χρονο Σύρο πρόσφυγα

Γράφει ο ΘΡΑΣΟΣ ΑΒΡΑΑΜ

Δημοσίευση 19/4/2019

Κάθειρξη 13 ετών χωρίς αναστολή επέβαλε σήμερα το Μικτό Ορκωτό Κακουργιοδικείο Χίου στον 79χρονο από την Μόρια, ο οποίος τον Ιούλιο του 2018 είχε πυροβολήσει 15χρονο τότε Σύρο πρόσφυγα με κυνηγετική καραμπίνα, τραυματίζοντάς τον στο κεφάλι και στα κάτω άκρα.

Το δικαστήριο σύμφωνα με ανακοίνωση της οργάνωσης HIAS Greece, η οποία εκπροσώπησε το θύμα που είχε δηλώσει παράσταση πολιτικής αγωγής, έκανε δεκτή την πρόταση της εισαγγελέα και καταδίκασε το δράστη για απόπειρα ανθρωποκτονίας με πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και για παράνομη οπλοφορία και οπλοκατοχή, απορρίπτοντας τον ισχυρισμό της υπεράσπισης ότι ο κατηγορούμενος βρισκόταν σε άμυνα και ότι το έγκλημα διαπράχθηκε εν βρασμώ ψυχής.

Ο καταδικασθείς έχει στο παρελθόν καταδικασθεί ξανά σε πολυετή κάθειρξη για το φόνο της γυναίκας του, ποινή την οποία και εξέτισε, ενώ διαμένει σε σπίτι μέσα σε κτήμα πολύ κοντά στον καταυλισμό του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Μόριας. Οι πληροφορίες που είχαν δει το φως της δημοσιότητας μετά το συμβάν τον έφερναν να έχει χρησιμοποιήσει πολλές φορές το όπλο του για να απομακρύνει από την ιδιοκτησία του πρόσφυγες και μετανάστες. Ενώ πυροβόλησε το 15χρονο Σύρο μπροστά στα μάτια των γονιών του και του ανήλικου αδελφού του. Η οικογένεια είχε φύγει από τον καταυλισμό κατά τα επεισόδια που είχαν τότε προηγηθεί ανάμεσα σε αραβόφωνους και Αφγανούς αιτούντες άσυλο προκειμένου να προστατευθεί. Περίμεναν δηλαδή να ηρεμήσουν τα πράγματα για να επιστρέψουν στον καταυλισμό.

Με ανακοίνωσης της οργάνωση HIAS Greece, χαιρετίζει την απόφαση του δικαστηρίου «η οποία στέλνει ένα ηχηρό και ξεκάθαρο μήνυμα ενάντια σε κάθε είδους αυτοδικία.».

18/04/2019: Καταδίκη γιατρού για την επιγραφή «Ανεπιθύμητοι Εβραίοι εδώ» σε ιατρείο στη Θεσσαλονίκη

Καταδικάστηκε γιατρός που ανάρτησε επιγραφή: «Ανεπιθύμητοι Εβραίοι εδώ»

Ποινή φυλάκισης 14 μηνών, με 3ετή αναστολή, επέβαλε το Β’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης σε 62χρονο γιατρό που κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου επειδή φέρεται να ανάρτησε αντισημιτική επιγραφή σε ιατρείο που του είχε παραχωρήσει ο Δήμος Θερμαϊκού, στην περιοχή της Νέας Μηχανιώνας Θεσσαλονίκης

in.gr 18 Απριλίου 2019, 19:56

Ποινή φυλάκισης 14 μηνών, με 3ετή αναστολή, επέβαλε το Β’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης σε 62χρονο γιατρό που κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου επειδή φέρεται να ανάρτησε αντισημιτική επιγραφή σε ιατρείο που του είχε παραχωρήσει ο Δήμος Θερμαϊκού, στην περιοχή της Νέας Μηχανιώνας Θεσσαλονίκης.

Η υπόθεση αποκαλύφθηκε το Μάρτιο του 2014, όταν ο ίδιος, γιατρός τότε του ΕΟΠΥΥ, είχε συλληφθεί, κατόπιν καταγγελίας και παραπέμφθηκε να δικαστεί με την αυτόφωρη διαδικασία. Εξετάζοντας την έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία είχε καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης 16 μηνών, το Πλημμελειοδικείο τον έκρινε εκ νέου ένοχο για παράβαση του νόμου περί φυλετικών διακρίσεων, όπως επίσης για οπλοκατοχή, επειδή στο σπίτι του βρέθηκαν μαχαίρια και ξιφίδια.

Στην απολογία του στο δικαστήριο έκανε λόγο για εις βάρος του σκευωρία, αρνούμενος ότι ήταν αυτός που κρέμασε την επιγραφή, η οποία, κατά το κατηγορητήριο, ανέφερε στα γερμανικά τη φράση «Ανεπιθύμητοι οι Εβραίοι εδώ». «Στο ιατρείο έμπαινε ένα σωρό κόσμος. Κάποιος μπορεί να την κρέμασε, δεν ήμουν όμως εγώ αυτός. Την αντιλήφθηκα όταν πήγα να μαζέψω τα πράγματά μου καθώς επρόκειτο να φύγω για Κεφαλονιά. Την πήρα, την έσκισα και την πέταξα σε κάδο απορριμμάτων» κατέθεσε και πρόσθεσε: «Έδωσα τον όρκο του Ιπποκράτη. Δεν μου αξίζει τέτοια ρετσινιά». Κατηγόρησε δε ως ψεύτη τον τότε αντίδημαρχο Κοινωνικής Προστασίας και Πολιτισμού Θερμαϊκού που κατήγγειλε την υπόθεση και κατέθεσε ως μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη.

Οι ισχυρισμοί του δεν έγινε δεκτοί από το δικαστήριο που τον καταδίκασε, υιοθετώντας την πρόταση της εισαγγελέως της έδρας.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

09/04/2019: Καταδίκη Χρυσαυγίτη με τον αντιρατσιστικό νόμο, για επίθεση κατά υπερασπιστή δικαιωμάτων των προσφύγων, στη Χίο τον Ιούνιο του 2016

Η προηγούμενη καταδίκη που αναφέρεται στο άρθρο εδώ:

24/04/2017: Καταδίκη (ελλιπής) με τον αντιρατσιστικό νόμο στη Χίο

Αστραπάρης

Τρίτη καταδίκη για τον Μερμηγκούση, η δεύτερη με τον αντιρατσιστικό

Για τρίτη φορά καταδικάσθηκε ο κ. Ματθαίος Μερμηγκούσης για την συμμετοχή του σε επεισόδια και επιθέσεις στη Χίο, με αφορμή το προσφυγικό, σήμερα Τρίτη 9 Απριλίου 2019.

Το μονομελές πλημμελειοδικείο Χίου, που εκδίκασε την μήνυση του κ. Γιάννη Κουτσοδόντη, τον οποίο κτύπησε ο κ. Μερμηγκούσης, στις 6 Ιουνίου 2016, στον καταυλισμό της Σούδας, του επέβαλε ποινή φυλάκισης 15 μηνών για το αδίκημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, με το επιβαρυντικό στοιχείο των ρατσιστικών χαρακτηριστικών της επίθεσης. Είναι δε η δεύτερη φορά που ο συγκεκριμένος άνθρωπος καταδικάζεται μέσα σε περίοδο δύο ετών με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο.

Η εισαγγελέας της έδρας κα Σπυριδούλα Σταυράτη είχε επίσης προτείνει την ενοχή του κατηγορουμένου σύμφωνα με το κατηγορητήριο, προτείνοντας ποινή φυλάκισης 20 μηνών.

Το δικαστήριο τελικά τον καταδίκασε σε 15μηνη φυλάκιση με τριετή αναστολή.

Η δίκη, για δεύτερη συνεχόμενη ημέρα, ξεκίνησε λίγο μετά τις 9.30 το πρωί της Τρίτης και ολοκληρώθηκε λίγο πριν τις 4.30 το απόγευμα.

Οι καταθέσεις των μαρτύρων και η έκπληξη με τον πρώην χρυσαυγίτη

Πρώτος κατέθεσε την Τρίτη το πρωί ο μάρτυρας κατηγορίας κ. Αντώνης Βοριάς, ο οποίος είπε ότι την ίδια ημέρα που ο κ. Μερμηγκούσης κτύπησε τον κ. Κουτσοδόντη και πριν από αυτό το περιστατικό στην Σούδα δέχθηκε ο ίδιος λεκτική επίθεση από τον κατηγορούμενο, ο οποίος τον έβρισε και κινήθηκε επιθετικά προς το μέρος του, ζητώντας του να φύγει από την περιοχή.

Από τα χέρια του τον γλύτωσαν οι αστυνομικοί, οι οποίοι παρενέβησαν και απομάκρυναν τον κ. Βοριά από το συγκεκριμένο σημείο.

Ο μάρτυρας αναφέρθηκε, επίσης, στην επίθεση που δέχθηκαν πολίτες αλληλέγγυοι με τους πρόσφυγες και μετανάστες σε συγκέντρωση μπροστά στο δημαρχείο Χίου, την 1^η Απριλίου 2016, όπου και πάλι ο κ. Μερμηγκούσης ήταν στην πρώτη γραμμή.

Ο πρώτος μάρτυρας υπεράσπισης κ. Χαράλαμπος (Μπάμπης) Σύριος δήλωσε επί δέκα και πλέον χρόνια φίλος του κατηγορουμένου και υποστήριξε ότι απλώς έσπρωξε τον κ. Κουτσοδόντη που έπεσε στο έδαφος. Κατά τα λοιπά είπε πως ακούστηκε ότι προσπαθούσε ο κ. Μερμηγκούσης να βιαιοπραγήσει κατά προσφύγων.

Για την δική του παρέμβαση, που προσπάθησε να απομακρύνει από το σημείο της επίθεσης τον κατηγορούμενο είπε ότι ήθελε να τους χωρίσει, για να δεχθεί την παρατήρηση της προέδρου ότι ο μηνυτής ήταν στο έδαφος, οπότε και δεν υπήρχε θέμα να τους χωρίσει.

Στη ερώτηση της προέδρου κας Εμμανουέλας – Φωτεινής Κουρσοβίτη αν είχε ακούσει ότι ο κ. Μερμηγκούσης ήταν στην Χρυσή Αυγή, ο κ. Σύριος είπε ότι δεν γνωρίζει κάτι τέτοιο.

Στο σημείο αυτό παρενέβη ο συνήγορος πολιτικής αγωγής κ. Κώστας Κάργατζης, που παρουσίασε στο δικαστήριο φωτογραφίες που δείχνουν τον κ. Σύριο με ομάδα χρυσαυγιτών στη Χίο, αναγκάζοντάς τον να παραδεχθεί ότι ήταν στην Χρυσή Αυγή, αλλά πλέον έχει αποχωρήσει. Μετά δε από τις έντονες δε ερωτήσεις που δέχθηκε είπε ότι και ο κ. Μερμηγκούσης είχε πάει σε κάποιες από τις συγκεντρώσεις της Χρυσής Αυγής.

Η επόμενη μάρτυρας υπεράσπισης η κα Ευτυχία Μαυρίκου – Μπουμπάρη είπε ότι γνωρίζονται από παιδιά με τον κατηγορούμενο, μένει στην Σούδα κοντά στο σπίτι των γονιών του και ο κ. Μερμηγκούσης την βοήθησε να βγει από το σπίτι, επειδή υπήρχε κίνδυνος να εξαπλωθεί και στα σπίτια η πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στον καταυλισμό της Σούδας.

Κατά τα λοιπά είπε ότι ο κατηγορούμενος είναι καλό παιδί και βοηθά όλο τον κόσμο, μόνο καλά λόγια άκουγε γι΄ αυτόν, ποτέ δεν άκουσε κακά λόγια και ήρθε στο δικαστήριο για συμπαράσταση. Τα καλά λόγια τα είχε ακούσει από άλλα παιδιά στην καφετέρια που απασχολείται ο κατηγορούμενος, πλην – όμως – δεν θυμόταν ούτε τα μικρά ονόματα αυτών των παιδιών.

Ο τρίτος μάρτυρας υπεράσπισης κ. Βασίλειος Κοντός δήλωσε ότι ο κατηγορούμενος είναι κάτι σαν υπεύθυνος στην καφετέρια στην προκυμαία, κατέθεσε ότι δεν άκουσε κάτι για το περιστατικό, ούτε είδε το βίντεο της επίθεσης κατά του κ. Κουτσοδόντη, αλλά ούτε και έδωσε σημασία, επειδή δεν τον απασχολούσαν αυτά τα θέματα. Είπε, ωστόσο, ότι πήγε σε συγκεντρώσεις για το προσφυγικό, όπου είχε δει και τον κατηγορούμενο, αλλά ουδέν είχε ακούσει για άλλες δικαστικές εμπλοκές του κ. Μερμηγκούση.

Σε ερώτηση και πάλι του κ. Κάργατζη, παραδέχθηκε ότι έχει δουλέψει τον περασμένο Σεπτέμβριο στην καφετέρια του κατηγορουμένου, αλλά δεν θυμόταν για πόσο διάστημα, λέγοντας στο τέλος ότι δούλεψε εκεί για περίπου έναν μήνα.

Οι δημοσιογράφοι φταίνε για την στοχοποίησή μου, είπε ο Μερμηγκούσης

Στους δημοσιογράφους της Χίου και στα μέσα ενημέρωσης απέδωσε κατά την απολογία του ο κατηγορούμενος την στοχοποίησή του, ενώ στις κατ΄ επανάληψη ερωτήσεις της προέδρου πώς είναι δυνατόν τέσσερις δημοσιογράφοι σε διαφορετικά μέσα ενημέρωσης να αποδίδουν σε αυτόν τα πάντα, ο κ. Μερμηγκούσης δεν κατάφερε να δώσει απάντηση.

Παραδέχθηκε ότι πέταξε με την μάνικα της πυροσβεστικής νερό, όχι πάνω στους πρόσφυγες, όπως κατατέθηκε από μάρτυρες, αλλά μεταξύ προσφύγων και φωτιάς (!), για να σταματήσουν να πετούν πέτρες προς τους πυροσβέστες.

Για το επίμαχο περιστατικό της επίθεσης στον κ. Κουτσοδόντη, ισχυρίσθηκε ότι ο τελευταίος τον προκάλεσε, τον κτύπησε και τον έβρισε και μετά ο ίδιος απλά τον έσπρωξε.

Σε ερωτήσεις του δικαστηρίου αν είναι μέλος της Χρυσής Αυγής, είπε ότι στην αρχή συμφωνούσε μαζί της και είχε πάει στα γραφεία της, αλλά μετά αντελήφθη ότι δεν τον εξέφραζε και αποχώρησε. Εξακολουθεί, ωστόσο να τον εκφράζει ένα μικρό μέρος από τις απόψεις της περί διαφάνειας κ.λπ.

Στις συνεχείς ερωτήσεις της εισαγγελέως γιατί σε όλες τις περιστάσεις ισχυρίζεται ότι είναι μαζί με την αστυνομία, τη πυροσβεστική ή το λιμενικό, ερωτώντας τον τι δουλειά έχει με τις αρχές και ποιος είναι ο ρόλος του, είπε ότι δεν του ζήτησε κάποιος από αυτούς να βοηθήσει.

Πάλι στην ερώτηση της κας Σταυράτη γιατί επιτέθηκε τον Σεπτέμβριο του 2016 στον διευθυντή του astraparis.gr κ. Γιάννη Στεβή, επίθεση για την οποία έχει ήδη καταδικασθεί σε πρώτο βαθμό, ο κατηγορούμενος είπε ότι το έκανε επειδή τον βιντεοσκοπούσε, για να λάβει την απάντηση της εισαγγελέως ότι ήταν σε δημόσια συγκέντρωση κι όχι στο σπίτι του.

Παρουσίασε, τέλος, η εισαγγελέας αναρτήσεις από μέσα κοινωνικής δικτύωσης που είχε προσκομίσει η πολιτική αγωγή και στις οποίες ο κατηγορούμενος παρακινούσε να οπλίσουν τα όπλα γιατί πλησιάζει η ώρα κι ακόμα ότι κι αν συγκεντρώνονται από τις αρχές τα όπλα της εθνοφυλακής υπάρχουν κι άλλα στην «καβάτζα». Ο κατηγορούμενος είπε ότι εννοούσε τα κυνηγετικά όπλα, ενώ για το «οπλίζετε» επικαλέσθηκε την τουρκική απειλή!

Εισαγγελέας: Επικίνδυνη σωματική βλάβη με ρατσιστικά χαρακτηριστικά

Ξεκάθαρη στην αγόρευσή της ότι έχει συντελεσθεί το αδίκημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης σε βάρος του κ. Κουτσοδόντη ήταν η εισαγγελέας κα Σπυριδούλα Σταυράτη, τονίζοντας ότι από την ακροαματική διαδικασία προέκυψε ότι ο κατηγορούμενος άρπαξε κι έπιασε τον κ. Κουτσοδόντη, τον γύρισε και του έβαλε τρικλοποδιά, ρίχνοντάς τον στο έδαφος.

Θα μπορούσε, είπε να τραυματισθεί βαρύτατα κατά την πτώση, ενώ η κλωτσιά που επιχείρησε ο κατηγορούμενος προς το πρόσωπο του κ. Κουτσοδόντη ήταν τυχαίο που δεν τον πέτυχε, αλλά πέρασε ξυστά κι έτσι απεφεύχθη ο βαρύτατος τραυματισμός του.

Η εισαγγελέας τόνισε ότι το αδίκημα συνετελέσθη με το επιβαρυντικό στοιχείο των ρατσιστικών χαρακτηριστικών, αφού το θύμα επελέγη επειδή ήταν αλληλέγγυος και βοηθούσε τους πρόσφυγες και μετανάστες, όπως θετικά στάθηκαν στο προσφυγικό ρεύμα οι κάτοικοι της Χίου και των υπολοίπων νησιών, με τις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες τους λόγω της οξύτητας της κατάστασης.

Ο κατηγορούμενος δεν έμεινε στις διαμαρτυρίες προχώρησε αρκετά βήματα παραπέρα, ήταν παντού σε κάθε επεισόδιο και δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα, αναφέροντας – μεταξύ άλλων – την επίθεση στον κ. Βοριά και στον κ. Στεβή, ο οποίος κατέγραφε μια διαδήλωση, μια δημόσια πορεία.

Για δε την ομάδα των αλληλέγγυων προς τους πρόσφυγες ανθρώπων είπε ότι αυτοί ήταν για τον κατηγορούμενο «κόκκινο πανί», επειδή ακριβώς ήταν οι άνθρωποι που βοηθούσαν τους πρόσφυγες και μετανάστες.

Τα ρατσιστικά χαρακτηριστικά της επίθεσης επεσήμανε η κα Σταυράτη επεδείχθησαν ξεκάθαρα όχι μόνον στην συγκεκριμένη επίθεση κατά του κ. Κουτσοδόντη, αλά από την εν γένει στάση του κατηγορουμένου. Η δε επιλογή του θύματος κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν.

Του διευκρίνισε ότι είναι δικαίωμά του να είναι στην Χ.Α., αλλά με την ρητή και αυστηρή προϋπόθεση να σέβεται τους νόμους, το Σύνταγμα της χώρας και τις διεθνείς συμβάσεις και δεν μπορεί – αναφερόμενη στους πρόσφυγες και μετανάστες – να απαξιώνει την ανθρώπινη αξία.

Οι αγορεύσεις των συνηγόρων

Ο συνήγορος πολιτικής αγωγής κ. Κώστας Κάργατζης στη αγόρευσή του τόνισε ότι ο κίνδυνος που διέτρεξε ο κ. Κουτσοδόντης ήταν μεγάλος και μόνον από σύμπτωση αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Τα ρατσιστικά χαρακτηριστικά της επίθεσης ήταν ξεκάθαρα πρόσθεσε, επισημαίνοντας ότι η ομάδα αυτή στην οποία μετείχε ο κ. Μερμηγκούσης λειτούργησε ως πολιορκητικός κριός για να διώξουν τους πρόσφυγες από το λιμάνι της Χίου, τον Απρίλιο του 2016.

Αναφερόμενος στον κατηγορούμενο, που σήμερα αρνείται την ιδεολογία του, τόνισε ότι αυτό το κάνει για να μην χρεωθεί η Χρυσή Αυγή τις πράξεις του και για να φανεί ο ίδιος μετανοημένος. Τα επεισόδια σταμάτησαν όταν είχε καταδικασθεί για πρώτη φορά, γεγονός που αποδεικνύει και τον ηγετικό ρόλο που είχε σε όλες τις επιθέσεις και τα επεισόδια γύρω από το προσφυγικό.

Όλες του οι πράξεις, κατέληξε ο κ. Κάργατζης, είχαν ρατσιστικό υπόβαθρο και έτρεφε μίσος ακόμα περισσότερο προς τους Έλληνες, που βοηθούσαν και στέκοντας κοντά στους πρόσφυγες και μετανάστες.

Η συνήγορος υπεράσπισης κα Βιργινία Καψύλη στάθηκε κυρίως στην έκρυθμη κατάσταση που επικρατούσε στην περιοχή της Σούδας στις 6 Ιουνίου 2016, όταν έγινε η επίθεση στον κ. Κουτσοδόντη και στους μεγάλους κινδύνους που διέτρεχαν οι κάτοικοι της περιοχής.

Ζήτησε από το δικαστήριο την μετατροπή της κατηγορίας από επικίνδυνη σωματική βλάβη σε όλως ελαφρά σωματική βλάβη, καθώς και την απάλειψη του στοιχείου των ρατσιστικών χαρακτηριστικών της επίθεσης.

Στο ότι δεν επρόκειτο για επικίνδυνη σωματική βλάβη εστίασε και ο έτερος συνήγορος υπεράσπισης κ. Κώστας Βεργίνας, αλλά όλως ελαφρά, ενώ ισχυρίσθηκε ότι όλα όσα κυκλοφορούσαν για τον κ. Μερμηγκούση ήταν φήμες από τις οποίες δημιουργήθηκε μία εικόνα, που δεν ισχύει.

Η απόφαση του δικαστηρίου

Η πρόεδρος του δικαστηρίου κα Εμμανουέλα – Φωτεινή Κουρσοβίτη μετά τις αγορεύσεις τόνισε ότι επρόκειτο για επικίνδυνη σωματική βλάβη, αν ληφθούν υπόψη όλα τα δεδομένα και ειδικότερα η σωματική διάπλαση και το εκτόπισμα του δράστη, καθώς και το γεγονός ότι εκεί που έριξε τον κ. Κουτσοδόντη υπήρχε τσιμεντένιο κράσπεδο και τσιμέντο στον δρόμο.

Για δε τα ρατσιστικά χαρακτηριστικά της επίθεσης και του αδικήματος τόνισε ότι η συγκεκριμένη πράξη του κατηγορουμένου μπαίνει σε ένα γενικότερο πλαίσιο, κάτι που προβλέπεται από τον νόμο, γι΄ αυτό ακριβώς τον λόγο έγινε – τόνισε – εκτεταμένη αναφορά σε διάφορα περιστατικά που συμμετείχε ο κατηγορούμενος.

Η πρόεδρος απέρριψε το αίτημα της υπεράσπισης να δεχθεί τα ελαφρυντικά της δικαιολογημένης αγανάκτησης από τη έκρυθμη κατάσταση που επικρατούσε στην Σούδα, αποδεχόμενη ανάλογη πρόταση και της εισαγγελέως.

Επί της ποινής η εισαγγελέας πρότεινε φυλάκιση 20 μηνών, η υπεράσπιση ζήτησε την ελάχιστη και τελικά επεβλήθη ποινή φυλάκισης 15 μηνών, ήτοι τρεις μήνες για την επικίνδυνη σωματική βλάβη (το ελάχιστο) και 12 μήνες για το επιβαρυντικό στοιχείο των ρατσιστικών χαρακτηριστικών.

Κι άλλη δίκη την προσεχή Πέμπτη

Διευκρινίζεται σε ό,τι αφορά τον τίτλο του θέματος περί δεύτερης καταδίκης με τον αντιρατσιστικό νόμο, ότι ο κ. Μερμηγκούσης είχε καταδικασθεί μαζί με τον κ. Τάσσο Κοματά τον Απρίλιο του 2017 για την επίθεση τους σε πρόσφυγες και μετανάστες πίσω από το δημαρχείο Χίου.

Την προσεχή Πέμπτη, 11 Απριλίου 2019, στο τριμελές πλημμελειοδικείο Χίου δικάζεται η έφεση των δύο καταδικασθέντων κατά της πρωτόδικης καταδικαστικής απόφασης.

Ένοχος για το «φτύστε τους» ο Αμβρόσιος

Η Εφημερίδα των Συντακτών

Καταδικάστηκε ο μητροπολίτης Αμβρόσιος για «δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους» και για «κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος»

28.01.2019

Συντάκτης: efsyn.gr

Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αιγίου καταδίκασε τον μητροπολίτη Αμβρόσιο για «δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους» και για «κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος» για το κείμενο στην ιστοσελίδα του που καταφερόταν εναντίον των ομοφυλόφιλων.

Η ποινή που του επιβλήθηκε είναι φυλάκιση επτά μηνών με τριετή αναστολή καθώς αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου.

Νωρίτερα η εισαγγελέας της έδρας είχε προτείνει την αθώωση του μητροπολίτη δεχόμενη ότι το επίδικο κείμενο στρέφεται κατά των ομοφυλόφιλων και σε καμία περίπτωση μόνο κατά των πολιτικών, όπως είχε αποφανθεί το πρωτόδικο δικαστήριο, σημείωσε όμως ότι αμφιβάλλει ότι ο λόγος του κατηγορουμένου μπορεί να προκαλέσει εχθροπάθεια, δηλαδή αισθήματα μίσους και εχθρότητας ικανά να οδηγήσουν σε πράξεις μίσους.

«Οι συγκεκριμένες ενέργειες και προτροπές είναι απόλυτα καταδικαστέες ακόμα και σε ιδιωτικό λόγο, πολύ περισσότερο όταν αυτός που τον εκφέρει κατέχει δημόσιο αξίωμα. Ο μητροπολίτης μπορεί να είναι λαοπρόβλητος και να χαίρει σεβασμού, πόσοι όπως ενστερνίζονται ή παρασύρονται από τα λόγια του; Μόνο άνθρωποι που ήδη τα πιστεύουν αυτά. Η κοινωνία μας έχει κάνει βήματα μπροστά», σημείωσε η εισαγγελέας.

Από την πλευρά τους, οι συνήγοροι της Πολιτικής Αγωγής επισήμαναν ότι το επίδικο κείμενο απειλεί ευθέως την ελευθερία του προσώπου καθώς δεν ανέχεται την ισονομία των ομοφυλόφιλων και προτρέπει σε διακρίσεις, αποκλεισμούς και βία. «Η ελευθερία της έκφρασης δεν μπορεί να είναι ο φερετζές ή το καταφύγιο του εμπρηστικού λόγου», τόνισαν.

Επισήμαναν, επίσης, ότι μπορεί πράγματι η ελληνική κοινωνία να έχει κάνει βήματα, αλλά η κοινωνία δεν είναι συμπαγής, ούτε ομοιόμορφη και πως ταυτόχρονα παρατηρείται έξαρση του ρατσιστικού λόγου και της ρατσιστικής βίας και αναφέρθηκαν στις δεκάδες καταγεγραμμένες ομοφοβικές και τρανσφοβικές επιθέσεις.

«Απειλείται ευθέως όχι η τιμή των ομοφυλόφιλων αλλά η αξία του ανθρώπου και η δημοκρατία. Η ελευθερία κάποιου να μην κρύβεται, να μην τον διώχνουν από τη δουλειά, από το τραπέζι του γάμου, από το οικογενειακό τραπέζι. Η έννομη τάξη έχει κανόνες, όποιος τους παραβαίνει τιμωρείται. Δεν μπορεί να επικαλείται κάποιος ότι εφαρμόζει τους ιερούς κανόνες, δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από το οποιοδήποτε δόγμα», σημείωσε η Πολιτική Αγωγή και παρατήρησε ότι ήδη το επίδικο κείμενο έχει διασαλεύσει τη δημόσια τάξη, όπως προκύπτει από τα δεκάδες πειστήρια που προσκόμισε ο ίδιος ο κατηγορούμενος σχετικά με εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και έντονες ακτιβιστικές δράσεις του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος, το οποίο αντέδρασε στην προτροπή του μητροπολίτη να τεθούν απαξιωμένοι στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής.

Παραδοχή Αμβρόσιου ότι αναφερόταν σε ομοφυλόφιλους

Απαντώντας στις ερωτήσεις της έδρας μετά την απολογία του, ο μητροπολίτης Αμβρόσιος παραδέχτηκε τελικά ότι το επίδικο κείμενό του αναφερόταν στους ομοφυλόφιλους πολιτικούς και σε όσους πολιτικούς υποστηρίζουν την ομοφυλοφιλία, όπως και γενικά στους ομοφυλόφιλους, διαψεύδοντας ο ίδιος την πρωτόδικη απόφαση που βασιζόταν στο σκεπτικό ότι οι επίμαχες φράσεις αφορούν μόνο τους πολιτικούς.

«Ουδέποτε όμως αναφέρθηκα σε συγκεκριμένα πρόσωπα», σημείωσε ο μητροπολίτης και είπε ότι κηρύττει τον νόμο του Θεού και τον λόγο των Πατέρων.

Αναφερόμενος στη φράση απολογίας από το πρώτο δικαστήριο ότι αν είχε όπλο θα το χρησιμοποιούσε εναντίον ομοφυλόφιλων ή ακτιβιστών, είπε τώρα ότι αστειευόταν. «Τόσο αγράμματοι είναι; Δεν μπορούν να διακρίνουν μεταξύ σοβαρού και αστείου; Διαστρέφουν, παρερμηνεύουν για να φιμώσουν όσους αντιδρούν, για να δρουν οι ίδιοι ανεξέλεγκτοι, να διαφημίζουν τα πάθη τους, να κάνουν τις παρελάσεις τους και να υβρίζουν τα θεία», σημείωσε αναφερόμενος στους μηνυτές.

Ισχυρίστηκε, πάντως, ότι διαπνέεται «από αγάπη προς τον άνθρωπο και δη τον πάσχοντα άνθρωπο -μισώ την αμαρτία, αγαπώ τον άνθρωπο», παρότι στο πρώτο δικαστήριο χαρακτήριζε ειρωνικά «αγαπούληδες» όσους μιλούν για θεό της αγάπης και όχι της τιμωρίας.

Καινοφανείς ισχυρισμοί

Ο μητροπολίτης ξεκίνησε την απολογία του με λογικές ακροβασίες και καινοφανείς ισχυρισμούς. Υποστήριξε ότι έγραψε το κείμενο όταν δεν είχε ψηφιστεί το σύμφωνο συμβίωσης και συνεπώς η συμβίωση ανθρώπων του ιδίου φύλου ήταν ποινικό αδίκημα, κάτι που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Είπε επίσης ότι ο αντιρατσιστικός νόμος δεν υπήρχε τότε, κάτι που επίσης δεν ισχύει αφού είχε ήδη ψηφιστεί από την κυβέρνηση Σαμαρά περισσότερο από έναν χρόνο πριν.

Στην απολογία του ο κατηγορούμενος διάβαζε ξανά και ξανά τα ίδια αποσπάσματα από τον Απόστολο Παύλο που καταφέρονται εναντίον της ομοφυλοφιλίας και μάλιστα λένε: εις θάνατον οι αμαρτωλοί και όσοι τους υποστηρίζουν.

«Εάν καταδικάσετε τον Απόστολο Παύλο, τότε λογικό είναι να καταδικάσετε και εμένα. Τα Σόδομα και τα Γόμορρα καταστράφηκαν από φωτιά εξ ουρανού. Το σύμφωνο συμβίωσης νομιμοποιεί τον σοδομισμό, είναι εναντίον του λόγου του Θεού», είπε.

Αναφέρθηκε, δε, στη μη καταδίκη του Πάνου Καμμένου για το «λιντσάρετε» που είχε πει για τον Χρ. Πάχτα και στην αθώωση της Σώτης Τριανταφύλλου που κατηγορούνταν ότι είχε παρακινήσει σε μίσος κατά των μουσουλμάνων για άρθρο της στην «Athens Voice» και αναρωτήθηκε γιατί ο μουφτής της Ξάνθης μπορεί να κηρύττει το Κοράνι μαζί με την προτροπή «σφάχτε τους απίστους» χωρίς να διώκεται ως ρατσιστής.

«Η σημερινή ημέρα είναι η πιο ιστορική ημέρα της ζωής μου. Για την αγάπη του Χριστού διώκομαι. Ο λόγος μου είναι συμβολικός, μεταφορικός, σκοπός μου ήταν να ενημερώσω», υποστήριξε.

Σε ερώτηση της έδρας αν το κείμενό του είναι πρόσφορο να προκαλέσει σε ζηλωτές χριστιανούς μισαλλοδοξία, απάντησε «εμένα με ενδιαφέρει να κηρύσσω τον λόγο του Θεού» και υποστήριξε ότι μέχρι τώρα δεν υπάρχει περιστατικό βίας προς ομοφυλόφιλους που να συνδέεται άμεσα με το κείμενό του.

Τέλος, έδειξε επανειλημμένα φωτογραφίες και δημοσιεύματα από ακτιβιστικές δράσεις του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος, σημειώνοντας ότι οι ομοφυλόφιλοι προκαλούν και προσβάλλουν τα θεία.

Με τη Χρυσή Αυγή στο πλευρό του

Παρών στο δικαστήριο, πίσω από τα έδρανα της υπεράσπισης, όπως και στην πρώτη δίκη, ήταν ο πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής Μιχάλης Αρβανίτης.

Ο Μιχ. Αρβανίτης (αριστερά, στην καρέκλα) έξω από το Τριμελές Πλημμελειοδικείου Αιγίου | 

Στο πλευρό του Αμβρόσιου τάχθηκε μέσω twitter ο υπόδικος βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Παναγιώταρος ανταποδίδοντας τις φιλοφρονήσεις του γνωστού για τη φιλοχουντική πολιτεία του μητροπολίτη, ο οποίος έχει δηλώσει ότι η Χρυσή Αυγή είναι «γλυκιά ελπίδα» (βλ. «Από τα Τάγματα Αγγέλων στα Τάγματα Εφόδου», Εφ.Συν., 23.03.2018).

ΔΩΣΕ ΠΟΝΟ ΔΕΣΠΟΤΑ… https://t.co/pN0LdiX01x

— Ηλίας Παναγιώταρος (@ipanagiotaros) January 24, 2019

Θυμίζουμε ότι στην πρώτη δίκη ο Αμβρόσιος είχε κλείσει το μάτι στο ναζιστικό ακροατήριο καταθέτοντας ότι «το ‘‘φτύστε τους’’ είναι το λιγότερο. Αν είχα όπλο, και μπορούσα από τον νόμο, θα το χρησιμοποιούσα να τελειώνουμε (…) Αν παρόμοια φρασεολογία χρησιμοποιούσαν οι ναζί, τότε μπράβο».

 

 

---

The Best News

Αμβρόσιος: Για τον Θεό και την πίστη μας ακόμα και φυλακή πηγαίνω

Ψήφισμα στήριξής του από του ιερείς της Μητρόπολης Καλαβρύτων κι Αιγιαλείας

29/01/2019

 

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε η Μητρόπολη Καλαβρύτων κι Αιγιαλείας παραθέτει το χρονικό της δίκης και της καταδίκης του Μητροπολίτη Αμβροσίου καθώς και δηλώσεις του, σύμφωνα με τις οποίες ο ιεράρχης εμφανίζεται έτοιμος να μπει στη φυλακή για τον Θεό και την πίστη του. Την ίδια ώρα οι ιερείς της οικείας Μητρόπολης εξέδωσαν ψήφισμα στήριξης του Αμβρόσιου. Αναλυτικά το σχετικό δελτίο Τύπου αναφέρει τα εξής: “Χθες, Δευτέρα 28 Ιανουαρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Αμβρόσιος εκρίθη ένοχος από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αιγίου και για τις δυο κατηγορίες (δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους και κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος), για την υπόθεση με την ανάρτηση που είχε κάνει τον Δεκέμβριο του 2015 στο προσωπικό του ιστολόγιο με την οποία είχε καταφερθεί εναντίον των ομοφυλοφίλων. Υπενθυμίζεται πως ο Σεβασμιώτατος είχε αθωωθεί πρωτοδίκως τον περασμένο Μάρτιο, οπότε και η Έδρα είχε κάνει δεκτή την πρόταση της Εισαγγελέως, η οποία είχε θεωρήσει πως το κείμενο με την επίμαχη φράση δεν ήταν επικίνδυνο για υποκίνηση βίας ή μίσους κατά των ομοφυλοφίλων. Είχε κάνει επίσης δεκτό τον ισχυρισμό του Σεβασμιωτάτου πως δεν εννοούσε τους ομοφυλόφιλους αλλά τους πολιτικούς που ψήφισαν το σύμφωνο συμβίωσης. Ωστόσο, έπειτα από την έφεση που άσκησαν ο Εισαγγελέας Εφετών Πατρών και η Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Αιγίου στην αθωωτική απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου, η υπόθεση οδηγήθηκε σε δεύτερο βαθμό και συγκεκριμένα στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αιγίου, το οποίο συνεδρίασε υπό την εξής σύνθεση: κ. Νικόλαος Μανιώτης (πρόεδρος), κ. Ελένη Ταπεινού (σύνεδρος), κ. Πανωραία Σπανού (σύνεδρος) και κ. Ροδόπη Νικολούδη (εισαγγελέας). Αξίζει να σημειωθεί πως η εκδίκαση της έφεσης ξεκίνησε την περασμένη Τετάρτη 23 Ιανουαρίου με τις καταθέσεις των μηνυτών και, έπειτα από ολιγόωρη διακοπή, συνεχίστηκε με τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπερασπίσεως. Μάρτυρες υπερασπίσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας είχαν καταθέσει οι  Σεβασμιώτατοι Mητροπολίτες Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας και Ηλείας κ. Γερμανός, ο Αιγιώτης παιδίατρος κ. Σωτήριος Καρανικόλας και η δικηγόρος εξ Αθηνών κ. Ελένη Καρνιάτη. Η πολύωρη (σχεδόν 10 ώρες) ακροαματική διαδικασία κούρασε (και λόγω ηλικίας) τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, ο οποίος όμως, όπως τόνισε, με την βοήθεια του Θεού κατόρθωσε να ανταποκριθεί στη δύσκολη για εκείνον δοκιμασία. Λίγο πριν τις 7μ.μ. ο Πρόεδρος του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου πρότεινε τη διακοπή τής δίκης λόγω παρελεύσεως του ωραρίου, η οποία συνεχίστηκε χθες, στις 10π.μ. Η χθεσινή διαδικασία ξεκίνησε με την απολογία του Σεβασμιωτάτου, που διήρκησε περίπου μιάμιση ώρα και κατά την οποία υπογράμμισε ότι δεν καταφέρεται εναντίον των ομοφυλοφίλων παρά μόνο εναντίον της αμαρτίας, τονίζοντας ότι το μένος του ήταν εναντίον των πολιτικών που ψήφισαν το σύμφωνο συμβίωσης. Όπως είπε, αυτά που έγραψε (στο επίμαχο δημοσίευμα) τα έγραψε όχι με δόλο αλλά για να προφυλάξει την κοινωνία, ενώ σε άλλο σημείο ανέφερε πως κατά το χρόνο του δημοσιεύματος η συμβίωση των ομοφυλοφίλων ήταν ποινικό αδίκημα. Επίσης, είπε ότι δεν κατονόμασε πρόσωπα, αλλά αναφέρθηκε μόνο στην ομοφυλοφιλία, προσθέτοντας σε άλλο σημείο της απολογίας του ότι δεν έχει αναφερθεί κάποιο περιστατικό βίας λόγω του δημοσιεύματος. Απευθυνόμενος δε προς την Έδρα ο Σεβασμιώτατος είπε χαρακτηριστικά: «Νομικός δεν είμαι, αλλά η δίωξή μου αφορά τα πιστεύω και τις θέσεις μου, δεν αναφέρθηκα σε πρόσωπα, αλλά στην αμαρτία και στους πολιτικούς», συμπληρώνοντας ότι διαπνέεται «από αγάπη προς τον άνθρωπο και δη τον πάσχοντα άνθρωπο». Μετά την απολογία του, η Εισαγγελέας με εμπεριστατωμένη ανάλυση και νομική επιχειρηματολογία, πρότεινε την αθώωση του Σεβασμιωτάτου, τονίζοντας ότι ο λόγος του μπορεί να είναι εν μέρει ακραίος αλλά δεν μπορεί να διεγείρει βία και να προκαλέσει εχθροπάθεια, ωθώντας άτομα ή ομάδες να προβούν σε ακραίες καταστάσεις εναντίον άλλων. Όσον αφορά δε στη φράση «φτύστε τους, μαυρίστε τους», είπε ότι είναι ξεκάθαρη και αφορά πολιτικούς. Ακολούθησαν οι αγορεύσεις της πολιτικής αγωγής και της υπεράσπισης και μετά από διακοπή δύο ωρών, το δικαστήριο εκφώνησε την απόφασή του στην κατάμεστη αίθουσα, κηρύσσοντας ένοχο τον Σεβασμιώτατο και επιβάλλοντάς του ποινή φυλάκισης επτά μηνών με τριετή αναστολή. Ο κόσμος, στο άκουσμα της απόφασης, φώναξε «αίσχος», με την πλειοψηφία των παρευρισκομένων να κάνουν λόγο για πολιτική δίωξη. Έξω από το Δικαστικό Μέγαρο βρίσκονταν κάμερες τηλεοπτικών σταθμών τοπικής και πανελλαδικής εμβέλειας, στις οποίες ο Σεβασμιώτατος έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Για τον Θεό και την πίστη μας ακόμα και φυλακή πηγαίνω! Ευχαριστώ τον Θεό για την τιμή που μου έκανε! Σήμερα είναι η πιο ιστορική ημέρα τής ζωής μου, διότι διώκομαι για την αγάπη Του!». Στο Δικαστικό Μέγαρο Αιγίου από νωρίς το πρωί βρέθηκαν δεκάδες ιερείς όπως και πολλοί πολίτες από την Αιγιάλεια και τα Καλάβρυτα, οι οποίοι στο τέλος αποδοκίμασαν το δικαστήριο για την καταδικαστική απόφαση φωνάζοντας παράλληλα «Άξιος» για τον σεπτό Ποιμενάρχη μας και καταχειροκροτώντας τον κατά την έξοδό του.   ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΙΕΡΕΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ Την 29η του μηνός Ιανουαρίου 2019 στο Αίγιο οι ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας συνερχόμενοι συνέταξαν το κάτωθι ψήφισμα συμπαραστάσεως προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιο: «Δυστυχώς, παρά την εισήγηση της Εισαγγελέως της έδρας περί αθωότητας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, καθώς, όπως υποστήριξε, οι φράσεις του επιδίκου κειμένου δεν είναι πρόσφορες υποκίνησης σε βία ή ενέργειες μίσους κατά της ομάδας των ομοφυλοφίλων, εν τούτοις το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αιγίου τον καταδίκασε σε επτάμηνη φυλάκιση με τριετή αναστολή. Περιέργεια και απορία μάς δημιουργείται πώς η Εισαγγελέας της έδρας έκανε αθωωτική πρόταση, ενώ ο Πρόεδρος και οι δικαστές πήραν καταδικαστική απόφαση!!! Όλοι οι Ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεως εκφράζουμε τη δυσαρέσκειά μας για την απόφαση αυτή και δηλώνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη, συμπαράσταση και υποστήριξη στον Πνευματικό μας Πατέρα, ο οποίος με το «επίδικο» κείμενό του προσπάθησε να προστατεύσει το ποίμνιό του ορθοτομώντας το λόγο της Αληθείας, δηλαδή του Ευαγγελίου, ως όφειλε, και όχι να υποκινήσει τους πιστούς σε ανάρμοστες συμπεριφορές βίας ή μίσους κατά των ομοφυλοφίλων, καθώς ουδέποτε κατεγράφησαν στην Ιερά Μητρόπολή μας ή οπουδήποτε αλλού τέτοιες ενέργειες εξαιτίας του κειμένου του Σεβασμιωτάτου. Η θεσμοθέτηση του συμφώνου συμβιώσεως και η επέκτασή του στα ομόφυλα ζευγάρια συμβάλλει στην αποδόμηση του ιερού θεσμού της οικογένειας, του βασικού δηλαδή ιστού που συνέχει και συγκροτεί την κοινωνία μας. Η μητρότητα ως συνεκτική αρχή της οικογένειας και η πατρότητα ως πραγματική και συμβολική έκφρασή της καταρρέουν συμπαρασύροντας μαζί και οποιαδήποτε στοιχεία ενότητας πού απέμειναν σε αυτήν. Η χθεσινή απόφαση ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, καθώς πλέον οι ομάδες των ομοφυλοφίλων ανεξέλεγκτα, ασύστολα και ανεμπόδιστα θα μπορούν να επιβάλουν προκλητικά τον τρόπο της ζωής τους, που δεν συνάδει με την οντολογία της ανθρώπινης φύσεως και το νόμο του Θεού. Φυσικά, ο καθένας στην ιδιωτική του ζωή μπορεί να ενεργεί ελεύθερα και να ορίζει τον τρόπο που θα ζει κατά τη βούλησή του. Αυτό είναι σεβαστό από όλους. Δεν μπορεί όμως να επιβάλει τον τρόπο της ζωής του και μάλιστα την ομοφυλοφιλία ως γενικό κανόνα στην κοινωνική ζωή, ούτε να προσβάλλει, χωρίς κανένα σεβασμό και καμία αιδώ την πίστη και τη ζωή του άλλου, ανενόχλητος, προκλητικά, όπως τα τελευταία χρόνια παρατηρείται σε «παρελάσεις υπερηφάνειας» από τις ομοφυλοφιλικές κοινότητες. Κανείς δεν μπορεί να περιφρονεί βασικές αρχές τού φυσικού δικαίου και να διεκδικεί το δικαίωμα να νομιμοποιήσει και να καθιερώσει κάποια φυσική παρεκτροπή ή αποκλίνουσα ηθική συμπεριφορά ως θεσμό της κοινωνίας. Πιστεύουμε ότι απρόσκοπτα η Δικαιοσύνη, κατά την αναίρεση της αποφάσεως, θα εκδικάσει την υπόθεση ανεπηρέαστη από εξωγενείς παράγοντες και θα δικαιώσει τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας. Σεβασμιώτατε, Διά της καταδικαστικής αποφάσεως ελάβατε «τόν της αθλήσεως στέφανον» του Χριστού και τούτο επιβεβαιώνουν η αποδοκιμασία του ακροατηρίου διά την απόφαση καθώς και τα χειροκροτήματα των πιστών και των ιερέων αναφωνούντες «Άξιος» κατά την αποχώρησή σας από το Δικαστικό Μέγαρο. Είμεθα στο πλευρό σας, συνοδοιπόροι στον αγώνα σας να ακουσθεί ο εκκλησιαστικός λόγος, ο λόγος του Χριστού, των Αποστόλων, των Πατέρων στον άνθρωπο που επιζητεί πραγματικά να εύρει το νόημα της ζωής του».

Ποινή φυλάκισης στον «πατέρα Κλεομένη» για όσα είχε κάνει στο μνημείο της πλατείας Εβραίων στη Λάρισα

Καταδίκη “πατέρα Κλεομένη” στις 24 Ιανουαρίου 2019 για την αντισημιτική βεβήλωση του Μνημείου Λαρισαίων Εβραίων Μαρτύρων του Ολοκαυτώματος στην Λάρισα στις 17/7/2017. Η μήνυση μας για αυτήν την ενέργεια μεταξύ και άλλων, παρότι κατατέθηκε μία ημέρα μετά το βανδαλισμό δε συσχετίσθηκε με αυτή που οδήγησε στην δίκη και την καταδίκη του.

eleftheria.gr

Ποινή φυλάκισης στον «πάτερ Κλεομένη»

ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ

24 Ιαν 2019 

Λάρισα

Με ποινή φυλάκισης 18 μηνών και χρηματικό πρόστιμο 7.500 ευρώ τιμώρησε το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας τον ρασοφόρο αυτοαποκαλούμενο «μοναχό» Κλεομένη για τις χυδαίες πράξεις του στο μνημείο των Λαρισαίων Εβραίων μαρτύρων του ολοκαυτώματος, στην ομώνυμη πλατεία, το καλοκαίρι του 2017.

Πράξεις που αν μη τι άλλο είχαν προκαλέσει πολλές αντιδράσεις σε όλη την κοινωνία της Λάρισας. Άλλωστε το μνημείο των Εβραίων έχει ιδιαίτερα συμβολικό χαρακτήρα για όλη την Ελλάδα καθώς είναι το πρώτο που έγινε στη χώρα.

Ο γνωστός για τη δράση του «μοναχός» κατά των ΑΤΜ και των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας σε βίντεο που ανήρτησε στο διαδίκτυο εμφανιζόταν να βεβηλώνει το μνημείο πετώντας αυγά. Ο ρασοφόρος με χυδαιότητα έφτυνε, κλωτσούσε και έβριζε το μνημείο και τους Εβραίους, προσβάλλοντας με αυτό τον τρόπο την ιστορική μνήμη.

«Έβριζε συνέχεια και προέτρεπε τους άλλους να κάνουν το ίδιο» είπε μεταξύ άλλων στην κατάθεσή του ένας μάρτυρας προσθέτοντας πως «τον αναγνώρισα πως ήταν αυτός γιατί πρόσφατα είχε ανεβάσει κι ένα βίντεο από τον Πειραιά».

Για το περιστατικό κατέθεσε και ο πρόεδρος της Ισραηλίτικης Κοινότητας Λάρισας κ. Μωυσής Μαγρίζος που μεταξύ άλλων είπε ότι: «τα είδαμε όλα από την κάμερα που έχουμε αλλά και μετά στο βίντεο που ανέβασε ο ίδιος» και αναρωτήθηκε «δεν μπορώ να καταλάβω πώς ενώ τα κάνουν, μετά τα διαφημίζουν κιόλας».

Εξήγησε στην πρόεδρο του δικαστηρίου αλλά και στην εισαγγελέα της έδρας τη σπουδαιότητα του μνημείου.

Σύσσωμη η κοινωνία της Λάρισας εκείνη την περίοδο είχε καταδικάσει την πράξη με σειρά ανακοινώσεων από φορείς, συλλόγους και πολιτικούς.

«Είμαστε σίγουροι ότι στην πόλη της Λάρισας δεν έχουν θέση ούτε ο φανατισμός ούτε η μισαλλοδοξία ούτε ο ρατσιστικός λόγος και οποιοδήποτε τέτοιο φαινόμενο θα απομονωθεί και θα καταπολεμηθεί στη γέννησή του» είχε τονίσει η Ισραηλίτικη Κοινότητα της Λάρισας ενώ το Ισραηλιτικό Συμβούλιο της Ελλάδος εξήγησε πως το συγκεκριμένο μνημείο «είναι και το πρώτο Μνημείο Ολοκαυτώματος που ανεγέρθηκε στην Ελλάδα το 1987 στη μνήμη των Ελλήνων Εβραίων που εκτοπίστηκαν και εξοντώθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα του θανάτου».

Από την πλευρά της η Ιερά Σύνοδος είχε ξεκαθαρίσει πως ο «πατήρ Κλεομένης» δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική εκκλησία, αποδοκιμάζοντας τις παράνομες αυτές πράξεις.

Τον ρασοφόρο συνόδευαν στις πράξεις του τρία άτομα, εκ των οποίων μία γυναίκα ντυμένη καλόγρια. Ο αυτοαποκαλούμενος «μοναχός» καταδικάστηκε ερήμην.

ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΙΑΣΤΑΣ

Αύριο δίκη Μιχαλολιάκου χάρη σε παρέμβαση ΕΠΣΕ

Greek Helsinki Monitor - Ελληνικο Παρατηρητηριο των Συμφωνιων του Ελσινκι

Η αυριανή εκδίκαση της έφεσης του αρχηγού της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου , στο Η’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, κατά της πρωτόδικης απόφασης καταδίκης του για διέγερση σε διάπραξη εγκλημάτων γίνεται λίγους μήνες πριν την παραγραφή του αδικήματος μόνο μετά από παρέμβαση του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και στον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου.

Ο Νίκος Μιχαλολιάκος καταδικάστηκε από το Δ’ Μονομελές Πρωτοδικείο στις 9 Φεβρουαρίου 2018, μετά από 4 αναβολές, για διέγερση σε διάπραξη εγκλημάτων στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. Ενώ η πράξη παραγράφεται στις 3 Σεπτεμβρίου 2019, η καθαρογραφή της απόφασης εκκρεμούσε στην Πρόεδρο του Δικαστηρίου εκείνου από 15 Φεβρουαρίου 2018. Για αυτό, υποβλήθηκε αναφορά από το ΕΠΣΕ στην ηγεσία του Αρείου Πάγου την 1 Νοεμβρίου 2018. Όπως φαίνεται από την ακόλουθη πράξη αρχειοθέτησης της αναφοράς από Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου στις 4 Δεκεμβρίου 2018, μόνο μετά την υποβολή της αναφοράς…

View original post 428 more words

Ολόκληρη η πρωτόδικη απόφαση για τη δολοφονία Λουκμάν: «Με κοινό δόλο, ανθρωποκτόνο πρόθεση και ρατσιστικό μένος»

jailgoldendawn

(Κείμενο: Λουκάς Σταμέλλος, OmniaTv, 17/1/2019)

Δημοσιοποιούμε για πρώτη φορά ολόκληρη την με αριθμό 398/2014 απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών που ομόφωνα έκρινε τους Διονύσιο Λιακόπουλο και Χρήστο Στεργιόπουλο ένοχους για την ανθρωποκτονία του Πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα την 17/1/2013, από κοινού και σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, με την επιβαρυντική περίσταση του ρατσιστικού κινήτρου.

Η ποινή που επεβλήθη στους κατηγορούμενους από το πρωτόδικο δικαστήριο ήταν ισόβια κάθειρξη, χωρίς να αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό.

Πρόεδρος του δικαστηρίου υπήρξε η Πρόεδρος Πλημμελειοδικών, Αικατερίνη Μυλωνά.

Οι κατηγορούμενοι άσκησαν έφεση, η δίκη τους σε β΄ βαθμό ξεκίνησε στις 26/11/2018 και συνεχίζεται.

---

Η απόφαση

Κατ’ άρθρο 299 παρ.1 ΠΚ «Όποιος με πρόθεση σκότωσε άλλον, τιμωρείται με την ποινή του θανάτου ή με ισόβια κάθειρξη» και παρ.2 «Αν η πράξη αποφασίστηκε και εκτελέστηκε σε βρασμό ψυχικής ορμής επιβάλλεται η ποινή της πρόσκαιρης κάθειρξης». Ούτω για την στοιχειοθέτηση της ανθρωποκτονίας από πρόθεση απαιτείται αντικειμενικώς μεν η αφαίρεση ξένης ζωής με θετική ενέργεια ή με παράλειψη οφειλομένης από τον νόμο ενεργείας, υποκειμενικώς δε δόλος που περιλαμβάνει τη γνώση των αντικειμενικών στοιχείων της πράξεως και τη θέληση της καταστροφής της ζωής του άλλου. Ο δόλος γενικώς διαγιγνώσκεται από τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν και τις ειδικότερες συνθήκες υπό τας οποίας ετελέσθη η πράξη, ήτοι το πληγέν σημείο του σώματος, την ένταση του πλήγματος, την απόσταση δράστου και θύματος, πρέπει δε να κατευθύνεται προς την αφαίρεση της ζωής άλλου (έστω και μη προσδιορισμένης ταυτότητος), και αρκεί για την θεμελίωση της υποκειμενικής υποστάσεως της άνω ανθρωποκτονίας και ενδεχόμενος δόλος, ο οποίος υπάρχει όταν, παρότι ο δράστης εθεώρησε ως ενδεχόμενο αποτέλεσμα της πράξεως ή παραλείψεώς του τον θάνατο άλλου, εντούτοις δεν υπέστη, αποδεχόμενος την πραγμάτωση αυτού, βεβαίως απαιτείται προς τούτο να διακριβωθεί ότι ο δράστης ηθέλησε την πράξη του και στην περίπτωση ακόμη που ήθελε επέλθει το εγκληματικό αποτέλεσμα που προέβλεψε. Περαιτέρω ο δόλος στην ανθρωποκτονία από πρόθεση έχει δύο διαβαθμίσεις, ήτοι υπάρχει ο προμελετημένος (της παρ. 1) και ο απρομελέτητος (της παρ. 2) όταν υπάρχει βρασμός ψυχικής ορμής. Στην πρώτη περίπτωση απαιτείται ψυχική ηρεμία του δράστου είτε κατά την απόφαση είτε κατά την εκτέλεση της πράξεως, ενώ στη δευτέρα απαιτείται ο δράστης να βρίσκεται υπό το κράτος ψυχικής υπερδιεγέρσεως και κατά την λήψη της αποφάσεως και κατά την εκτέλεση της πράξεως. Δι’ ο και απαιτείται ειδική αιτιολογία ότι ο δράστης – κατηγορούμενος ευρίσκετο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση είτε μόνο κατά την απόφαση είτε μόνο κατά την εκτέλεση ή να εκτίθεται προμελέτη η οποία λογικώς αποκλείει την ψυχική ορμή. Περαιτέρω κατ’ άρθρο 311 ΠΚ «Αν η σωματική βλάβη είχε επακόλουθο το θάνατο του παθόντος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν ο υπαίτιος επεδίωκε τη βαριά σωματική βλάβη του παθόντος επιβάλλεται κάθειρξη». Ούτω για την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος αυτού, απαιτείται πρόκληση οποιασδήποτε διαβαθμίσεως σωματικής βλάβης των άρθρων 308-310 Π.Κ., για την οποία, ως βασικού εγκλήματος πρέπει να υπάρχει δόλος του δράστου, η βλάβη δε αυτή να είχε ως επακόλουθο τον θάνατο του παθόντος, οφειλόμενο μεν σε αμέλεια αυτού κατ’ άρθρο 28 ΠΚ ως προς το εδ.α, με επιδίωξη δε της βαρείας σωματικής βλάβης, όταν υπάρχει δηλαδή άμεσος δόλος, ως προς το εδ.β. Αν η θανάτωση του παθόντος ήτο στην πρόθεση του δράστου και αρκεί και ενδεχόμενος δόλος, τότε πρόκειται για ανθρωποκτονία με πρόθεση. (ΑΠ 136/2014 δημοσιευμένη στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 45 του ΠΚ, αν δύο ή περισσότεροι τέλεσαν από κοινού την αξιόποινη πράξη, ο καθένας τους τιμωρείται ως αυτουργός. Με τον όρο «από κοινού» νοείται αντικειμενικά σύμπραξη στην εκτέλεση της κυρίας πράξης και υποκειμενικά κοινός δόλος, δηλαδή ο κάθε αυτουργός θέλει ή αποδέχεται την πραγμάτωση της αντικειμενικής υποστάσεως του διαπραττομένου εγκλήματος, γνωρίζοντας ότι και οι λοιποί συμμέτοχοι πράττουν με δόλο τελέσεως του ίδιου εγκλήματος και θέλει ή αποδέχεται να ενώσει τη δική του δράση με εκείνη του άλλου, προς πραγμάτωση της αντικειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος αυτού. Η σύμπραξη στην εκτέλεση της κυρίας πράξεως, μπορεί να συνίσταται και στο ότι καθένας πραγματώνει την όλη αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος, ή, στο ότι το έγκλημα πραγματώνεται με συγκλίνουσες επί μέρους πράξεις των συμμετόχων, ταυτόχρονες ή διαδοχικές (ΑΠ 1897/2008 δημοσιευμένη στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Χωραφά Γεν. Αρχές, εκδ. 7η, 1964 σελ. 310 επ. Μπουροπούλου. Ερμ. Π.Κ, τόμος 1ος 1959, υπό το άρθρο 45 σελ. 132).

Περαιτέρω κατά το άρθρο 394 παρ. 1 ΠΚ όποιος με πρόθεση αποκρύπτει, αγοράζει, λαμβάνει ως ενέχυρο ή με άλλον τρόπο δέχεται στην κατοχή του πράγμα που προήλθε από αξιόποινη πράξη ή μεταβιβάζει σε άλλον την κατοχή τέτοιου πράγματος ή συνεργεί σε μεταβίβαση ή με οποιονδήποτε τρόπο, ασφαλίζει την κατοχή του σε άλλον, τιμωρείται με φυλάκιση, ανεξάρτητα αν είναι τιμωρητέος ή όχι ο υπαίτιος του εγκλήματος από τον οποίο προέρχεται το πράγμα. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι, για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της αποδοχής και διάθεσης προϊόντων εγκλήματος, το οποίο είναι ιδιώνυμο, αυτοτελές και υπαλλακτικώς μικτό, απαιτείται, αντικειμενικώς μεν, η με ένα από τους ανωτέρω αναφερόμενους τρόπους τέλεση αυτού και προέλευση του πράγματος από αξιόποινη πράξη, που προσβάλλει, έστω και εμμέσως, ξένη περιουσία, με την έννοια ότι αρκεί κάθε εγκληματική πράξη, η οποία χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η συστηματική της τοποθέτηση, πρακτικώς προσβάλλει ξένα περιουσιακά δικαιώματα, υποκειμενικώς δε δόλος, ο οποίος συνίσταται στη γνώση του δράστη, έστω και με την έννοια της αμφιβολίας, ότι το πράγμα προέρχεται από αξιόποινη πράξη και τη θέληση αυτού, παρά την ενδεχόμενη εγκληματική προέλευση του πράγματος, να πραγματώσει με ένα από τους αναφερόμενους τρόπους την αντικειμενική υπόσταση του εν λόγω εγκλήματος. Ο δόλος αυτός διακριβώνεται από συγκεκριμένα περιστατικά, που καταδεικνύουν αμέσως ή εμμέσως και οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο αποδεχόμενος έχει γνώση ότι το πράγμα προέρχεται από αξιόποινη πράξη και βούληση αποδοχής του. Δηλαδή ο αποδέκτης δεν είναι ανάγκη να γνωρίζει από ποια ακριβώς αξιόποινη πράξη προέρχεται το πράγμα, ούτε το πρόσωπο του δράστη, αρκεί να γνωρίζει την παράνομη προέλευσή του (ΑΠ 191/2012 δημοσιευμένη στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Τέλος από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1818, 2β’, γ, δ, 1081, 13β’, 781, 8α 14 ν. 2168/1993 σαφώς προκύπτει ότι εκείνοι που χωρίς άδεια της αστυνομικής αρχής του τόπου κατοικίας τους είτε κατέχουν, είτε φέρουν όπλα κάθε είδους και με τη χρήση αυτών διαπράττουν κακούργημα ή πλημμέλημα από δόλο ή αμέλεια διώκονται και τιμωρούνται για τις αξιόποινες πράξεις της παράνομης οπλοκατοχής, παράνομης οπλοφορίας και οπλοχρησίας.

Οι κατηγορούμενοι Διονύσιος Λιακόπουλος και Χρήστος Στεργιόπουλος, στις 17.01.2013, και περί ώρα 03:20 κινούνταν με μοτοσικλέτα τύπου scooter ιδιοκτησίας του δεύτερου κατηγορούμενου Χρήστου Στεργιόπουλου επί της οδού Τριών Ιεραρχών, η οποία είναι μονής κατεύθυνσης και βρίσκεται στην περιοχή των Κάτω Πετραλώνων Αττικής. Μπροστά τους κινείτο το ποδήλατο, που οδηγούσε ο αλλοδαπός υπήκοος Πακιστάν, LUQMAN SHEHZAD. Οι κατηγορούμενοι αντιλαμβανόμενοι την αλλοδαπότητα του προπορευόμενου ποδηλάτη και εμφορούμενοι από ρατσιστικό μένος εναντίον του προσπέρασαν ελαφρώς από δεξιά το ποδήλατο, στο οποίο επέβαινε, αποκόπτοντάς του την πορεία. Ο αλλοδαπός σταμάτησε και κατέβηκε από το ποδήλατό του και ο εκ των κατηγορουμένων, Διονύσιος Λιακόπουλος, συνοδηγός στη προαναφερόμενη μοτοσικλέτα, κινήθηκε προς το μέρος του και με ένα στιλέτο πεταλούδα, που έφερε μαζί του, έπληξε τον ως άνω αλλοδαπό με ένα θανατηφόρο χτύπημα στο στήθος. Ακολούθως ο δεύτερος κατηγορούμενος, Χρήστος Στεργιόπουλος, με ένα στιλέτο που έφερε μαζί του κινήθηκε προς τον αλλοδαπό, που ήδη τραυμάτισε θανάσιμα ο συγκατηγορούμενός του, και τον έπληξε και αυτός με έξι χτυπήματα στη σπονδυλική στήλη, την πλάτη, τη δεξιά περιμασχαλιαία χώρα και το δεξιό βραχίονα. Το θύμα, χτυπημένο αλλεπάλληλα από τους κατηγορουμένους απομακρύνθηκε βογκώντας και καλώντας σε βοήθεια, ενώ λίγα μέτρα μακριά από το σημείο που δέχτηκε την επίθεση των κατηγορουμένων, πλησίον ενός σταθμευμένου φορτηγού αυτοκινήτου, εξέπνευσε. Σύμφωνα με τη με αριθμό 10/15.02.2013 ιατροδικαστική έκθεση νεκροψίας νεκροτομής του Ιατροδικαστή Γεωργίου ΝτιΛέρνια, ο θάνατός του οφείλεται σε τραύμα προκάρδιας χώρας προκληθέν διά νύσσονος – οργάνου. Μετά την τέλεση της πράξης τους οι κατηγορούμενοι επιβιβάστηκαν στη μοτοσικλέτα του δεύτερου εξ αυτών (Χρήστου Στεργιόπουλου) και απομακρύνθηκαν κινούμενοι προς την οδό Σταδίου. Προηγουμένως αφαίρεσαν την πινακίδα κυκλοφορίας της μοτοσικλέτας, την οποία τοποθέτησαν στη σέλα της, και ενώ ο εξ αυτών Διονύσιος Λιακόπουλος έκρυψε το στιλέτο πεταλούδα με το οποίο διέπραξε την προαναφερόμενη πράξη του στο παπούτσι του. Το ανωτέρω περιστατικό έγινε αντιληπτό από περιοίκους της περιοχής και συγκεκριμένα από το Σ. Δ. και την Α. Κ., οι οποίοι έδωσαν την περιγραφή των δραστών και της μοτοσικλέτας στην αστυνομία και κατόπιν αναζητήσεων – οι κατηγορούμενοι εντοπίστηκαν από αστυνομικούς της ομάδας «Ζ» στη συμβολή των οδών Σταδίου και Καραγεώργη Σερβίας, στο Σύνταγμα, και ακινητοποιήθηκαν στην οδό Φιλελλήνων, όπου και βρέθηκαν αφενός μεν τα μαχαίρια των κατηγορουμένων, αφετέρου δε εντός της σέλας της μοτοσικλέτας η πινακίδα κυκλοφορίας της και συνελήφθησαν.

Υπό τα εκτεθέντα περιστατικά το θάνατο του άτυχου αλλοδαπού LUQMAN SHEHZAD προκάλεσαν οι κατηγορούμενοι ενεργούντες από κοινού, ήτοι με σύμπραξη κατά την τέλεση της πράξης τους και με κοινό δόλο, και σε ήρεμη ψυχική κατάσταση τόσο κατά το σχηματισμό της απόφασής τους, όσο και κατά την τέλεση της ανθρωποκτονίας. Η συνειδητή θέληση των κατηγορουμένων να αφαιρέσουν τη ζωή του θύματος με την πράξη τους προκύπτει χωρίς αμφιβολία από τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για το θανάσιμο τραυματισμό του (στιλέτα – πεταλούδες), τα πληγέντα σημεία του σώματος του θύματος, που βρίσκονται εγγύς ζωτικών και ευπαθών οργάνων (προκάρδια χώρα, 8 εκ. από την αριστερή θηλή, σπονδυλική στήλη, πλάτη, πλευρά, περιμασχαλιαία χώρα), το βάθος του θανατηφόρου πλήγματος (9 εκ.) και την πολλαπλότητα των υπόλοιπων -πλην του θανατηφόρου- τραυμάτων (6 χτυπήματα). Επιπλέον η ανθρωποκτόνος πρόθεση των κατηγορουμένων, οι οποίοι από κοινού αφαίρεσαν τη ζωή του LUQMAN SHEHZAD γνωρίζοντας την πράξη στην οποία προβαίνουν με την πλήξη του θύματος 7 φορές σε ευαίσθητα και ζωτικά σημεία του σώματός του και επιθυμώντας την καταστροφή της ζωής ενός αγνώστου σε αυτούς ανθρώπου λόγω της διαφορετικότητας των εξωτερικών του χαρακτηριστικών, της εθνικής του καταγωγής και της θρησκείας του επιβεβαιώνεται και αυτό το γεγονός ότι δεν υπήρξε εκ μέρους του θύματος οποιασδήποτε μορφής πρόκληση είτε λεκτική -με την εκστόμιση προσβλητικών και πιεριφρονητικών φράσεων εις βάρος των κατηγορουμένων και των οικογενειών τους και με την εξύβριση της θρησκείας τους, όπως αβασίμως ισχυρίζονται οι κατηγορούμενοι (αντιφάσκοντας ως προς τη γλώσσα που χρησιμοποίησε το θύμα, αφού ο Διονύσιος Λιακόπουλος ενώπιον του Δικαστηρίου υποστήριξε ότι ο αλλοδαπός τους εξύβρισε στα ελληνικά, ενώ ο Χρήστος Στεργιόπουλος ισχυρίστηκε ότι ο αλλοδαπός άλλοτε χρησιμοποίησε την ελληνική, και άλλοτε τη μητρική του γλώσσα) – είτε έμπρακτη – με την παρεμπόδιση προσπέρασης και την πραγματοποίηση ελιγμών / ζιγκ ζαγκ κατά την οδήγηση του ποδηλάτου, που εμπόδιζαν τους κατηγορουμένους να αναπτύξουν ταχύτητα και να το προσπεράσουν – όπως υποστηρίζουν οι κατηγορούμενοι επιχειρώντας ανεπιτυχώς να δικαιολογήσουν την πράξη τους, αφού από τις καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων Σ. Δ. και Α. Κ., που διαμένοντας στην ως άνω οδό Τριών Ιεραρχών αντιλήφθηκαν το περιστατικό ξυπνώντας από τα βογκητά, τα ουρλιαχτά και τις φωνές του παθόντος που καλούσε σε βοήθεια, αναμφίβολα αποδεικνύεται η ανυπαρξία συμπλοκής ή διαπληκτισμού μεταξύ κατηγορουμένων και θύματος του να αιτιολογεί την εγκληματική συμπεριφορά των πρώτων. Πρέπει δε να σημειωθεί η εντύπωση που σχηματίστηκε στον εκ των αυτοπτών μαρτύρων Σ. Δ., μόλις αντίκρισε από το παράθυρο του διαμερίσματος στο οποίο διαμένει, τη θέση των δραστών και του θύματος, που προσπαθούσε βόγκώντας να απομακρυνθεί από το σημείο του θανάσιμου τραυματισμού του, ότι το θύμα δέχθηκε ληστρική επίθεση και όχι χτύπημα από ανθρώπους που απέκρουσαν τη βίαιη ή προκλητική συμπεριφορά εναντίον τους («Νόμισα ότι τον έκλεβαν και τον χτύπησαν»). Την ίδια εντύπωση επανέλαβε και η εκ των αυτοπτών μαρτύρων Α. Κ. μεταφέροντας στο ακροατήριο τα λόγια του προηγούμενου μάρτυρα και συζύγου της στην ίδια: «Κοίτα να δεις, κλέβουν τον κακομοίρη». Άλλωστε το θύμα, όπως προκύπτει από την ανωμοτί κατάθεση του KHADIM HUSSAIN – πατέρα του και της SUGHRAN BIBI – μητέρας του και την ένορκη κατάθεση του JAVIED ASLAM, είχε πράο και φιλήσυχο χαρακτήρα αποφεύγοντας τις έριδες και τους διαπληκτισμούς. Βρισκόταν στην Ελλάδα έχοντας αποκτήσει πολιτικό άσυλο και εργαζόταν στη λαχαναγορά προσπαθώντας να ενισχύσει οικονομικά την οικογένειά του στο Πακιστάν και να αποπληρώσει τα χρήματα για τη μεταφορά του στην Ελλάδα, την ώρα δε που έγινε το συμβάν πήγαινε στην εργασία του στη λαχαναγορά, προκειμένου να δουλέψει από τις 3:00 έως τις 16:30, και ήταν πολύ προσεκτικός κατά τις μετακινήσεις του γνωρίζοντας για την αύξηση στην Αθήνα των εγκλημάτων ρατσιστικής βίας εις βάρος μελαμψών, μεταναστών μουσουλμανικού θρησκεύματος. Ως εκ τούτου το θύμα δεν είχε λόγο ούτε να εξυβρίσει Έλληνες, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν αριθμητικά υπέρτεροι αυτού, εποχούμενοι και κινούνταν νυχτερινή ώρα σε ήσυχο τη στιγμή εκείνη δρόμο, ούτε να τους εμποδίσει να τον προσπεράσουν. Εξάλλου η θέση του ποδηλάτου του θύματος και της μοτοσικλέτας στην οποία επέβαιναν οι κατηγορούμενοι, όπως την περιγράφουν οι αυτόπτες μάρτυρες, αμέσως μετά την πρόκληση των θανατηφόρων τραυμάτων στον άτυχο αλλοδαπό, όπου το μεν ποδήλατο κειτόταν πεσμένο στα αριστερά του δρόμου και η μοτοσικλέτα λίγο πιο μπροστά και δεξιά ως προς το ποδήλατο, καταδεικνύει την έλλειψη παρακώλυσης προσπέρασης. Ο ανθρωποκτόνος δόλος των κατηγορουμένων εις βάρος του θύματος, που ήταν άγνωστο σε αυτούς, είχε όμως εμφανή στοιχεία αλλοδαπότητας, και η τέλεση της πράξης τους σε ήρεμη ψυχική κατάσταση συνάγεται και από τη συμπεριφορά τους τόσο κατά την απόφασή τους να διαπράξουν ανθρωποκτονία εις βάρος αλλοδαπού, οπότε αποχώρησαν από την οικία τους μεταμεσονύκτια ώρα παίρνοντας μαζί τους τα προαναφερόμενα όπλα (απολύτως πρόσφορα για την τέλεση της πράξης τους, αθόρυβα και αποτελεσματικά) – όσο και κατά τη διάρκεια τέλεσης της εγκληματικής τους πράξης αλλά και αμέσως μετά την ολοκλήρωσή της, αφού οι κατηγορούμενοι ανακόπτοντας την πορεία του ποδηλάτου του αλλοδαπού με τον προαναφερόμενο τρόπο, τον προκάλεσαν να κατέβει από αυτό και στη συνέχεια ο μεν Διονύσιος Λιακόπουλος του κατάφερε ένα θανατηφόρο χτύπημα στο στήθος, ο δε Χρήστος Στεργιόπουλος βλέποντάς τον να ζει και να ζητάει βοήθεια συνέχισε με έξι χτυπήματα στη σπονδυλική στήλη και την πλάτη, ώστε να μην υπάρχει πιθανότητα μη επιτεύξεως του ανθρωποκτόνου σκοπού του. Σύμφωνα δε με τους προαναφερθέντες αυτόπτες μάρτυρες αμέσως μετά την εγκληματική τους πράξη οι κατηγορούμενοι ήταν «χαλαροί» (βλ. κατάθεση Σ. Δ. σελ. 50 των πρακτικών), και ο οδηγός της μοτοσικλέτας καλούσε το συνεπιβάτη αυτής να επιβιβαστεί για να αποχωρήσουν λέγοντάς του «πάμε – πάμε να φύγουμε», «έλα πάμε», «άντε έλα» (βλ. κατάθεση Α. Κ. σελ. 52, 53 των ταυτάριθμων πρακτικών), ενώ αμφότεροι, σύμφωνα με τις καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων σε συνδυασμό με τις καταθέσεις των αστυνομικών της ομάδας Ζ, που τους εντόπισαν και τους συνέλαβαν, αποχώρησαν από τον τόπο του εγκλήματος αφήνοντας αιμόφυρτο το θύμα τους, παίρνοντας μαζί τους τα πειστήρια της εγκληματικής τους πράξης (που ο μεν Διονύσιος Λιακόπουλος έκρυψε επιμελώς στο παπούτσι του, ο δε Χρήστος Στεργιόπουλος κράτησε στο χέρι του), αφαιρώντας την πινακίδα κυκλοφορίας της μοτοσικλέτας, προκειμένου να δυσχεράνουν τον εντοπισμό της, και συνέχισαν την πορεία τους όχι προς την οικία τους στη Νέα Σμύρνη, για να διαφύγουν της άμεσης σύλληψης, αλλά προς στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Σταδίου, έχοντας την πεποίθηση ότι το έγκλημα που διέπραξαν δεν πρόκειται να εξιχνιαστεί και οι ίδιοι δεν διατρέχουν κίνδυνο σύλληψης.

Οι κατηγορούμενοι ομολογώντας τα χτυπήματα που κατέφεραν στον άτυχο αλλοδαπό αρνούνται τον ανθρωποκτόνο δόλο τους και ισχυρίζονται ότι είναι φίλοι από δεκαετίας και ότι κατά τον επίδικο χρόνο βγήκαν έξω για να διασκεδάσουν στο Γκάζι και στη συνέχεια για να «στρώσουν» τη μοτοσικλέτα που πρόσφατα απέκτησε ο δεύτερος εξ αυτών, χωρίς όμως να δικαιολογούν πειστικά τη λήψη των μαχαιριών κατά την έξοδό τους, αφού ο μεν εξ αυτών Διονύσιος Λιακόπουλος ισχυρίστηκε αόριστα ότι στο παρελθόν δέχτηκε επιθέσεις από τρίτους στην γειτονιά που κατοικεί καθώς και στην περιοχή της Ακρόπολης και φοβόταν για τη ζωή του και δεν αιτιολογεί γιατί δεν προέβη στην καταγγελία των παράνομων επιθέσεων εναντίον του στο πλησιέστερο ΑΤ της περιοχής του και γιατί προτίμησε δήθεν την αυτοδύναμη προστασία του με όπλα πρόσφορα για αιματηρή επίθεση, ο δε εξ αυτών Χρήστος Στεργιόπουλος υποστήριξε ότι ενδιαφερόταν για την ασφάλειά του, πλην όμως μη πιστευτά, αφού, αν πράγματι φοβόταν δεν θα επέλεγε τόσο προχωρημένη ώρα για το στρώσιμο της μοτοσικλέτας του, ούτε θα κινείτο σε περιοχή με αυξημένη εγκληματικότητα (Κ. Πετράλωνα). Περαιτέρω ισχυρίζονται, εκτός από την φραστική επίθεση του θύματος, για την οποία έγινε λόγος ανωτέρω, ο μεν Διονύσιος Λιακόπουλος, ότι κατεβαίνοντας από το ποδήλατό του το θύμα κινήθηκε απειλητικά εναντίον τους «κάνοντας κίνηση να βγάλει κάτι από την τσέπη του», ότι αρχικά ο ίδιος (κατηγορούμενος) τον κλώτσησε στα οπίσθια για να τον απωθήσει και ότι στη συνέχεια, όταν το θύμα επιχείρησε κεφαλοκλείδωμα, του κατάφερε τη μοιραία για τη ζωή του μαχαιριά, προκειμένου να απελευθερωθεί, ο δε Χρήστος Στεργιόπουλος ότι στον αλλοδαπό επιτέθηκε για να προστατεύσει το φίλο του που συνεπλάκη με αυτόν, καθώς ο τελευταίος (αλλοδαπός) ήταν πάνω από το συγκατηγορούμενό του και τον κράταγε από το λαιμό. Όμως οι προαναφερόμενες παραδοχές του Δικαστηρίου σχετικά με το χαρακτήρα του αλλοδαπού θύματος και τη συμπεριφορά του κατά τον επίδικο χρόνο, που ενισχύονται και από το γεγονός ότι εν τέλει πάνω στο θύμα βρέθηκαν σύμφωνα με την από 17.01.2013 έκθεση παράδοσης και κατάσχεσης το χρηματικό ποσό των 5 ευρώ, ένα φυλακτό με σχοινί, ένα κινητό τηλέφωνο, μία κάρτα VODAFONE και τρεις διαφημιστικές κάρτες με την αναγραφή «Τέντες Αντώνης», αποκλείουν τόσο την απειλητική κίνηση του θύματος να «βγάλει κάτι από την τσέπη του», όσο και την επιθετική ενέργειά του να επιχειρήσει κεφαλοκλείδωμα εις βάρος του κατηγορουμένου Διονυσίου Λιακόπουλου. Επιπλέον η έλλειψη στοιχείων προηγηθείσας πάλης, αμυντικών τραυμάτων, ιχνών στις παλάμες του θύματος, η οποία προσεπιβεβαιώθηκε από τον μάρτυρα Φίλιππο Κουτσαύτη, ιατροδικαστή, κατά την επισκόπηση της με αριθμό 10/15.02.2013 ιατροδικαστικής έκθεσης (η αναφερόμενη στην έκθεση ημικυκλική μικροεκδορά στην αριστερή έξω ωμοπλατιαία χώρα οφείλεται σε πτώση του θύματος), και διατυπώνεται στην ένορκη κατάθεσή του ενώπιον του ακροατηρίου, αποκλείει τη συμπλοκή μεταξύ του θύματος και οποιουδήποτε των κατηγορουμένων και καθιστά τον ισχυρισμό του κατηγορουμένου Χρήστου Στεργιόπουλου αναξιόπιστο και απορριπτέο. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι η επέμβαση του δεύτερου κατηγορουμένου με την καταφορά 6 χτυπημάτων στο θύμα, όταν ήδη είχε προηγηθεί το θανατηφόρο πλήγμα του πρώτου κατηγορουμένου, που του άφηνε 2-3 λεπτά ζωής, σύμφωνα με την ένορκη κατάθεση του ως άνω ιατροδικαστή, και συνακόλουθα η επίθεσή του στο θύμα, όταν εξουδετερώθηκαν και οι τελευταίες αντιστάσεις του, όχι μόνο δεν αναιρεί, αντιθέτως επιτείνει τον ανθρωποκτόνο δόλο του δεύτερου κατηγορουμένου, αφού καταδεικνύει το σκοπό του να διασφαλίσει το θανατηφόρο αποτέλεσμα της πράξης των κατηγορουμένων.

Τέλος οι κατηγορούμενοι αρνούμενοι την πρόσδοση ρατσιστικού χαρακτήρα στην πρόθεση τέλεσης της εγκληματικής τους πράξης ισχυρίζονται ότι αφενός το όνομά τους δεν έχει συνδεθεί με τη δράση της φερόμενης εγκληματικής οργάνωσης ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, για την οποία έχει σχηματιστεί ποινική δικογραφία, καθώς στο στάδιο της διενεργούμενης κύριας ανάκρισης κατά την οποία απολογήθηκαν ενώπιον της Ειδικού Ανακρίτριας – Εφέτη για την κατηγορία της ένταξής τους ως μελών στην ως άνω εγκληματική οργάνωση, στο πλαίσιο της οποίας τέλεσαν την εδώ ερευνώμενη εγκληματική πράξη, εκδόθηκε απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών με την οποία λύθηκε υπέρ του Εισαγγελέα η διαφωνία μεταξύ Ειδικού Ανακριτή Εφέτη και Εισαγγελέα ως προς την επιβολή η μη της προσωρινής κράτησης εις βάρος τους, διότι δεν προέκυψαν ενδείξεις ενοχής τους για την αποδιδόμενη πράξη, και ότι αφετέρου ουδόλως ασπάζονται την ιδεολογία του πολιτικού κόμματος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και ο μεν Διονύσιος Λιακόπουλος επικαλέστηκε προς υποστήριξη των θέσεών του τη μνηστεία που τέλεσε στο παρελθόν με την αλβανίδα υπήκοο I. H. (βλ. ένορκη κατάθεση της I. H., σελ. 87), ο δε Χρήστος Στεργιόπουλος ότι εμφορείται από αισθήματα αλτρουισμού και φιλανθρωπίας, έχοντας συμμετάσχει στο παρελθόν σε διανομές τροφίμων που γίνονται στις γιορτές και έχοντας προσφέρει το φαγητό του σε «παιδί των φαναριών» (βλ. ένορκη κατάθεση Σ. Μ. σελ. 100). Πλην όμως η μη ένταξη των κατηγορουμένων ή η καθ’ οιονδήποτε τρόπο μη ενεργός συμμετοχή τους, στην πολιτική οργάνωση του κόμματος ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (πραξη σε κάθε περίπτωση ποινικώς αδιάφορη) και πολύ περισσότερο η μη συμμετοχή τους ως μελών στη φερόμενη εγκληματική οργάνωση με την ίδια ονομασία (πράξη για την οποία δεν έχει εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση ποινικού δικαστηρίου) και αληθής υποτιθέμενη αλυσιτελώς προβάλλεται και ουδόλως επιδρά στην κρίση του Δικαστηρίου ότι οι κατηγορούμενοι εμφορούνται από αισθήματα μίσους και αποστροφής απέναντι σε ανθρώπους που έχουν μελάμψό χρώμα, μουσουλμανική θρησκεία, πακιστανική καταγωγή, μεταναστεύουν στη χώρα μας προς άναζήτηση εργασίας και παλεύουν για το βιοπορισμό τους, γεγονός που αποτέλεσε και το κίνητρο για τη διάπραξη του εξεταζόμενου εγκλήματος. Και ναι μεν η κατοχή 4 σελίδων με την αναγραφή ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ http://www.ΧΑgr.net – ΛΑΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και 117 φυλλαδίων με την αναγραφή «ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» εκ μέρους του πρώτου κατηγορουμένου και συνακόλουθα η ύπαρξη των ακραίων πολιτικών πεποιθήσεών του δεν αρκεί από μόνη της για να προσδοθεί ρατσιστικός χαρακτήρας στην αξιόποινη συμπεριφορά αμφοτέρων των κατηγορουμένων, όμως οι ειδικές περιστάσεις υπό τις οποίες τελέστηκε το έγκλημα (επίθεση από υπέρτερους αριθμητικά δράστες -μεταμεσονύκτια ώρα- κατά αγνώστου ανθρώπου που στοχοποιήθηκε ως πακιστανός μετανάστης, με τη χρήση μαχαιριών, σε περιοχή που συχνάζουν αλλοδαποί μετανάστες και είναι ευχερής ο εντοπισμός του θύματος, χωρίς προηγούμενη πρόκληση από αυτό, πλήξη με αλλεπάλληλες μαχαιριές, διαφυγή με λήψη των πειστηρίων και απόκρυψη των διακριτικών γνωρισμάτων του μεταφορικού μέσου, κίνηση χωρίς το φόβο του εντοπισμού και της σύλληψης), όπως αναπτύχθηκαν ανωτέρω, δεν καταλείπουν καμία αμφιβολία στο Δικαστήριο για την διάπραξη εγκλήματος υπαγορευόμενου από αισθήματα ρατσιστικού μίσους. Ως εκ περισσού πρέπει να αναφερθεί ότι η ύπαρξη συναισθηματικού δεσμού με αλβανίδα υπήκοο (και όχι υπήκοο ασιατικής χώρας) προ τριετίας, όσον αφορά στο Διονύσιο Λιακόπουλο, και η ανάπτυξη αισθημάτων συμπόνιας και αγάπης προς τα «παιδιά των φαναριών» κατά τη μαθητική του ηλικία, όσον αφορά το Χρήστο Στεργιόπουλο, ουδόλως επηρεάζει την ύπαρξη των ρατσιστικών τους ενστίκτων κατά το μεταγενέστερο χρόνο τέλεσης της ανθρωποκτονίας που τους αποδίδεται.

Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω πραγματικών περιστατικών που αποδείχθηκαν και από τη συνεκτίμηση του συνόλου των αποδεικτικών μέσων που προαναφέρθηκαν το Δικαστήριο κρίνει ότι οι κατηγορούμενοι έχοντας ανθρωποκτόνο πρόθεση από κοινού ενεργούντες συναποφάσισαν και συνεκτέλεσαν την ανθρωποκτονία εις βάρος του αλλοδαπού LUQMAN SHEHZAD και ως εκ τούτου πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι αυτής. Μάλιστα οι κατηγορούμενοι συνέπραξαν με συγκλίνουσες επιμέρους πράξεις στην διάπραξη της ανωτέρω πράξης τους, αποδεχόμενοι την πραγμάτωση της αντικειμενικής υποστάσεως του διαπραττομένου εγκλήματος και γνωρίζοντας έκαστος ότι και ο άλλος πράττει με δόλο τελέσεως του ίδιου εγκλήματος και θέλει ή αποδέχεται να ενώσει τη δική του δράση με εκείνη του άλλου, προς πραγμάτωση της αντικειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος αυτού, ενώ είναι αδιάφορο ποιου κατηγορουμένου τα χτυπήματα ήταν θανατηφόρα και ποιου ήταν επιπόλαια. Επομένως τυγχάνει απορριπτέος ο συνιστών άρνηση της κατηγορίας ισχυρισμός του εξ αυτών Χρήστου Στεργιόπουλου ότι η πράξη του φέρει τα χαρακτηριστικά της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, διότι τα χτυπήματα που κατάφερε ο ίδιος ήταν αβαθή και δεν προκάλεσαν το θάνατο του θύματος, αφού το Δικαστήριο δέχτηκε τη συναυτουργική του δράση στην τέλεση της επίδικης ανθρωποκτονίας, καθώς και τον ισχυρισμό του εξ αυτών Διονυσίου Λιακόπουλου ότι η εξεταζόμενη πράξη φέρει τα χαρακτηριστικά της θανατηφόρου σωματικής βλάβης (από κοινού), αφού σύμφωνα με τις σκέψεις που προηγήθηκαν ο επελθών θάνατος δεν οφείλεται σε αμέλεια των δραστών (ΑΠ 859/1996 δημοσιευμένη στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

Περαιτέρω σύμφωνα με τη με αριθμό 3022/13/28164δ’ / 12.02.2013 έκθεση εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών τα μαχαίρια που χρησιμοποίησαν οι κατηγορούμενοι κατά τη διάπραξη της μνησθείσας ανθρωποκτονίας υπάγονται στην κατηγορία των μαχαιριών τύπου «πεταλούδας» Butterfly Knifes) και εμπίπτουν στην έννοια του όπλου σύμφωνα με το ν. 2168/1993, αμφότεροι δε οι κατηγορούμενοι έφεραν αυτά κατά τον προαναφερόμενο τόπο και χρόνο χωρίς την άδεια της αρμόδιας αστυνομικής αρχής. Εξάλλου από τις κατ’ οίκον έρευνες που διενεργήθηκαν νομότυπα διαπιστώθηκε ότι κατείχαν στην οικία τους υπό την έννοια της φυσικής εξουσίασης και της δυνατότητας να διαπιστώνουν ανά πάσα στιγμή την ύπαρξή τους και να τα διαθέτουν κατά τη βούλησή τους ο μεν Διονύσιος Λιακόπουλος μία σφεντόνα κυνηγετικού τύπου μαύρου χρώματος, μία σιδερογροθιά μαύρου χρώματος, ένα στιλέτο τύπου πεταλούδα με λαβή καφέ – χρυσαφί, δύο στιλέτα τύπου πεταλούδα με λαβή μαύρου χρώματος, ένα σουγιά με πλαστική λαβή καφέ χρώματος με ενσωματωμένο φακό, ένα αεροβόλο πιστόλι μάρκας CP99 compact, μεταλλικά σφαιρίδια, δύο φυσίγγια πολεμικού τυφεκίου τύπου HXP-95 δώδεκα μικρές μεταλλικές αμπούλες αερίου και ένα ξύλινο ρόπαλο, ο δε Χρήστος Στεργιόπουλος ένα ξύλινο ρόπαλο, τέσσερις κάλυκες, ένα κάλυκα τύπου ΜΚΕΣ-64 12,7X99 και μία μαύρη λεπίδα μαύρου χρώματος με οπές. Τέλος οι κατηγορούμενοι δέχθηκαν στην κατοχή τους πράγματα, μολονότι γνώριζαν ότι αυτά προήλθαν από αξιόποινη πράξη και συγκεκριμένα ο εξ αυτών, Διονύσιος Λιακόπουλος, δέχθηκε στην κατοχή του τη με αριθμό 142529 κάρτα παραμονής περιορισμένης χρονικής διάρκειας στο όνομα XHIHANI ELIA του EQOURA, η οποία εκδόθηκε από τον ΟΑΕΔ, Κέντρο αλλοδαπών Ρουφ, και κατείχε αυτήν, μολονότι γνώριζε ότι ήταν προϊόν κλοπής από αγνώστους δράστες, και ο εξ αυτών, Χρήστος Στεργιόπουλος, δέχθηκε στην κατοχή του το με αριθμό AH 119559 δελτίο αστυνομικής ταυτότητας με στοιχεία Ι. Δ. του Παναγιώτη, τη με αριθμό 540001150 άδεια ικανότητας οδήγησης με στοιχεία Ι. Δ. του Παναγιώτη και μία απόδειξη πληρωμής τελών κυκλοφορίας στο όνομα Ι. Δ. του Παναγιώτη, και κατείχε αυτά, μολονότι γνώριζε ότι ήταν προϊόντα κλοπής από αγνώστους δράστες. Οι ισχυρισμοί των κατηγορουμένων και συγκεκριμένα του Διονυσίου Λιακόπουλου, ότι τα μαχαίρια που κατείχε τα χρησιμοποιεί για το κυνήγι και το ψάρεμα, καθώς και του Χρήστου Στεργιόπουλου, ότι το ένα μαχαίρι που είχε στο σπίτι του ήταν διακοσμητικό, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αφού, όπως προκύπτει από την προαναφερόμενη έκθεση εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης, τόσο τα μαχαίρια που βρέθηκαν στο σπίτι του πρώτου, τα οποία ήταν αναδιπλούμενα τύπου «πεταλούδα», όσο και το μαχαίρι που βρέθηκε στο σπίτι του δεύτερου, δεν κατέχονταν δικαιολογημένα για οικιακή, επαγγελματική, εκπαιδευτική χρήση, τέχνη θήρα, αλιεία, ή άλλη συναφή χρήση. Το ίδιο αναληθής είναι και ο ισχυρισμός του δεύτερου κατηγορουμένου ότι τα έγγραφα που δέχθηκε στην κατοχή του τα βρήκε σε πάρκο όπισθεν της οικίας του και σκόπευε να τα παραδώσει στην αστυνομία, πλην όμως το ξέχασε, αφού είναι αναμφίβολο ότι ο κατηγορούμενος, ο οποίος ασκεί το επάγγελμα του πυροσβέστη, γνώριζε την παράνομη προέλευση των τυχαίως ευρεθέντων εγγράφων, που διατήρησε στην κατοχή του, ιδίως δε, αν ληφθεί υπόψη ότι είχε την υποχρέωση σύμφωνα με τις οδηγίες των προϊσταμένων του να παραδίδει χωρίς καθυστέρηση στην υπηρεσία του τυχόν ευρεθέντα έγγραφα, ώστε η τελευταία να τα διαβιβάσει άμεσα στο πλησιέστερο AT. Τέλος τη γνώση της παράνομης προέλευσης των ανωτέρω εγγράφων είχε και ο πρώτος κατηγορούμενος, αφού τα έκρυψε σε χώρο του δωματίου του ώστε να μην γίνονται αντιληπτά από τη μνηστή του ή τον αδελφό του. Επομένως οι κατηγορούμενοι πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι και για τις αποδιδόμενες πράξεις της παράνομης οπλοφορίας, οπλοχρησίας, παράνομης οπλοκατοχής και της αποδοχής προϊόντων εγκλήματος.

Στηρίζουν το ρατσισμό των συμπαθών τους; Με αφορμή κείμενα Θεοδωρόπουλου – Κύρτσου – Σκούρα – Δημοκίδη

Η Μηνυτήρια αναφορά κατά Γιάννη Ζουγανέλη για ρατσιστικές, αντι-μεταναστευτικές δηλώσεις της 30 Δεκεμβρίου 2018 προκάλεσε σειρά αντιδράσεων που όλες συγκλίνουν στο συμπέρασμα πως δεν έγιναν για λόγους αρχής, δηλαδή της υποστήριξης της ελευθερίας της έκφρασης χωρίς όρια άρα και ανεξάρτητα από τον εκφραστή του ρατσιστικού λόγου, αλλά γιατί υπάρχει η αντίληψη πως οι συμπαθείς στους αντιδρώντες, ή γενικά οι φερόμενοι ως φιλελεύθεροι ή κεντροαριστεροί,  δεν πρέπει να διώκονται για το ρατσιστικό λόγο τους. Μερικοί αντέδρασαν διαστρεβλώνοντας πλήρως το κείμενο για το οποίο έγινε η μηνυτήρια αναφορά. Άλλοι επικαλέστηκαν πως στο ρατσιστικό λόγο απαντάς με λόγο και όχι με ποινικές διώξεις. Κάποιοι τρίτοι είπαν επίσης πως αν η μηνυτήρια αναφορά δεν ευδοκιμήσει θα λειτουργήσει ως μπούμερανγκ αφού θα ηρωποιήσει το φορέα του ρατσιστικού λόγου. Όλα αυτά είχαν ξαναγίνει με την παραπομπή σε δίκη της Σώτης Τριανταφύλλου και τη γνωστοποίηση του σχηματισμού δικογραφιών για τον Τάκη Θεοδωρόπουλο, τη Λώρα Κέζα και το Θάνο Τζήμερο. Ευκαιρία λοιπόν για να απαντηθούν όλα αυτά τα πρόσφατα κείμενα.

1. Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος στην Καθημερινή της 3 Ιανουαρίου 2019 δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο “Η πολιτισμική αξία του χούμους” το οποίο ο Ριχάρδος Σωμερίτης χαρακτήρισε την επόμενη ημέρα “καραμπινάτο ρατσισμό” . Στο κείμενό του ο ΤΘ μεταξύ άλλων ρατσιστικών ισχυρίσθηκε ψευδώς πως η μηνυτήρια αναφορά αφορούσε το ότι “ενώ μετανάστης του ζήτησε χούμους, του σέρβιρε ξεδιάντροπα χωριάτικη, λέγοντάς του «εμείς εδώ αυτήν τρώμε και καλά θα κάνεις να μάθεις να την τρως»“. Και ας έλεγε η μηνυτήρια αναφορά πως αφορούσε δηλώσεις του Γιάννη Ζουγανέλη με τις οποίες “αντιπαραβάλει ρατσιστικά τους Έλληνες μετανάστες στο εξωτερικό με τους μετανάστες στην Ελλάδα” λέγοντας “Να πω μια αλήθεια, ο Έλληνας μετανάστης δεν έχει καμία σχέση με τους μετανάστες που βλέπουμε εδώ πέρα και φιλοξενούμε εμείς. Καμία σχέση! Να σε φιλοξενήσω αλλά να μου πατήσεις το κεφάλι μέσα στο σπίτι μου; Όχι, δεν το θέλω.”

2. Την προηγούμενη ημέρα 2 Ιανουαρίου 2019, ο Ευρωβουλευτής της ΝΔ Γιώργος Κύρτσος δημοσίευσε στο λογαριασμό του στο Ευρωκοινοβούλιο το ακόλουθο tweet “Η μήνυση σε βάρος Ζουγανέλη για ρατσισμό είναι κίνηση εντυπωσιασμού. Θα προκαλέσει ζημιά σε αυτούς που υποτίθεται ότι στηρίζει. Ο Ζουγανέλης καταδίκασε συμπεριφορές μεταναστών όχι όλους τους μετανάστες. Αυτά που είπε είναι ανοιχτά σε κριτική. Χρειαζόμαστε διάλογο όχι πόλωση.” Απλή ανάγνωση του κειμένου του ΓΖ που αντιγράφτηκε παραπάνω δείχνει πως δεν καταδίκασε συμπεριφορές αλλά συλλήβδην αποκάλεσε όλους τους μετανάστες κατώτερους των Ελλήνων μεταναστών και δυνητικά εγκληματίες πατώντας τα κεφάλια των Ελλήνων στη χώρα τους. Απλά, όπως και ο ΤΘ, ο ΓΚ ψευδόταν.

3. Την ίδια ημέρα 2 Ιανουαρίου 2019 ο Πρόεδρος του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών Αλέξανδρος Σκούρας δημοσίευσε ένα άρθρο με το μάλλον άθλιο τίτλο “Όχι άλλο κάρβουνο, μόνο χούμους” Σε αυτό αναφέρει “Μία πρώτη συνέπεια της στάσης του ΕΠΣΕ είναι ότι προτού συζητήσουμε το περιεχόμενο των δηλώσεων του κ. Ζουγανέλη, οφείλουμε να ασχοληθούμε με το πιο σοβαρό και επείγον ζήτημα της μήνυσης… Το θέμα της επικαιρότητας δεν ήταν οι δηλώσεις του κ. Ζουγανέλη αλλά η μήνυση του κ. Δημητρά. Η συζήτηση για το κατά πόσο η συμπεριφορά του καλλιτέχνη και του “μετανάστη” ήταν επιθυμητή ή κατακριτέα, η ανάλυση του αν όντως οι σύγχρονες μεταναστευτικές ροές προς τη χώρα μας έχουν διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά από τη νέα γενιά Ελλήνων μεταναστών του brain drain, θα πρέπει να αναβληθεί. Αν πραγματικά μας ενδιαφέρει η καταπολέμηση του ρατσισμού σε όλες του τις εκφάνσεις, σίγουρα η αναβολή ή αποφυγή της συζήτησης γύρω από αυτόν δεν πρέπει να είναι και πολύ θετική εξέλιξη.” Μόνο που από τις 20 Δεκεμβρίου 2018 που δημοσιοποιήθηκαν οι δηλώσεις του ΓΖ μέχρι την ημέρα που υποβλήθηκε η μηνυτήρια αναφορά, δηλαδή επί ένα δεκαήμερο, ούτε ο ΑΣ ούτε οποιοσδήποτε άλλος από το ΚΕΦΙΜ ή τη Φιλελεύθερη Συμμαχία δεν συζήτησε το περιεχόμενο των δηλώσεων ΓΖ, αντίθετα με δεκάδες μέσα που την κατέκριναν. Το εκπληκτικό είναι μάλιστα πως ο ΑΣ ισχυρίζεται πως εμποδίζεται πλέον να τις συζητήσει έστω και τώρα λόγω της μηνυτήριας αναφοράς! Επίσης, διαστρεβλώνει τις δηλώσεις ΓΖ ισχυριζόμενος πως αυτές αφορούν τους σημερινούς Έλληνες μετανάστες του brain drain, ενώ ο ΓΖ αναφερόταν στους μετανάστες των προηγούμενων δεκαετιών.

Τέλος, ο ΑΣ προσθέτει και ένα προσβλητικό χαρακτηρισμό για έναν άνθρωπο που πριν λίγους μήνες δώρισε στο ΚΕΦΙΜ μέρος της βιβλιοθήκης του: “η στάση του ΕΠΣΕ μπορεί να βοηθάει το ίδιο να είναι τακτικά στην επικαιρότητα όμως αργά η γρήγορα ο οργανισμός αυτός μπορεί να καταλήξει σε παρωδία του σκοπού του.” Οποιοσδήποτε γνωρίζει τη 25χρονη δράση του ΕΠΣΕ και την προσωπική του Παναγιώτη Δημητρά ξέρει πως αυτή δεν στοχεύει στην τακτική επικαιρότητα αλλά στην τήρηση από την Ελλάδα του συνόλου των δικαιωμάτων χωρίς εξαιρέσεις και στην προσφυγή όχι μόνο στην ελληνική δικαιοσύνη αλλά και στη διεθνή δικαιοσύνη –Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ– καθώς και στα όργανα εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Απλή μελέτη των αποφάσεων των διεθνών δικαστηρίων και των διεθνών οργάνων δείχνει πως το έργο του ΕΠΣΕ είναι πλήρως δικαιωμένο. Ειδικότερα δε στη δίωξη του ρατσιστικού λόγου, η Ελλάδα έχει πολλαπλά εγκληθεί για την επικρατούσα ατιμωρησία:

“Η Επιτροπή του ΟΗΕ για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων ανησυχεί για την αύξηση στη ρητορική μίσους από το 2009, που συμπίπτει με την άνοδο του κόμματος της Χρυσής Αυγής, ουσιαστικά στοχοποιώντας μετανάστες, Ρομά, Εβραίους και Μουσουλμάνους, μεταξύ άλλων μέσω των μέσων μαζικής επικοινωνίας, του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η Επιτροπή εκφράζει επίσης την ανησυχία της για την αύξηση των ρατσιστικών και ξενοφοβικών επιθέσεων, ιδίως εναντίον των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων, η οποία επιτείνεται από την οικονομική κρίση στο Συμβαλλόμενο Κράτος… Η Επιτροπή καλεί την Ελλάδα να λάβει μέτρα αποτελεσματικής πρόληψης, καταπολέμησης και τιμωρίας της ρατσιστικής ρητορικής μίσους και των ρατσιστικών εγκλημάτων μίσους… Η Επιτροπή επιθυμεί να τονίσει ότι το θεμελιώδες δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης δεν πρέπει να υπονομεύει τις αρχές της αξιοπρέπειας, της ανεκτικότητας, της ισότητας και της μη διάκρισης, καθώς η άσκηση του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης φέρει μαζί της ιδιαίτερες ευθύνες, μεταξύ των οποίων είναι η υποχρέωση της μη διάδοσης ιδεών βασισμένων στη φυλετική ανωτερότητα ή στο φυλετικό μίσος.”

Η παρωδία του σκοπού του ΕΠΣΕ που οραματίζεται ο ΑΣ είχε επίσης ως αποτέλεσμα μεταξύ άλλων την εκλογή του Παναγιώτη Δημητρά στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Δικτύου Εφαρμογής (αποφάσεων ΕΔΔΑ), στο Εκτελεστικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ουμανιστικής Ομοσπονδίας και στη Γενική Συνέλευσης της Παγκόσμιας Οργάνωσης κατά των Βασανιστηρίων. Τέλος, ο ΑΣ ρωτάει “Στον δικαστικό ακτιβισμό, το ποιοτικό κριτήριο δεν είναι ο αριθμός των μηνύσεων αλλά ο αριθμός των καταδικών. Ακόμα και αν αφήσουμε στην άκρη την όποια διαφωνία έχουμε για τον αντιρατσιστικό νόμο, μπορεί το ΕΠΣΕ να ισχυριστεί ότι είναι ικανοποιημένο από τα ποσοστά της επιτυχίας του;” Προφανώς ο ΑΣ θα θεωρεί πως για παράδειγμα η αθώωση σε δεύτερο βαθμό και μετά από τον Άρειο Πάγο του Κώστα Πλεύρη για το αντισημιτικό βιβλίο του με ένα σκεπτικό με καθαρά αντισημιτικό περιεχόμενο είναι αποτυχία (αλλά η πρωτόδικη καταδίκη του επιτυχία). Ανεξάρτητα από τη δίκη ΚΠ πάντως τουλάχιστον το 90% των καταδικών με τον αντιρατσιστικό νόμο ή με άλλες διατάξεις στις οποίες υπήχθη η ρητορική μίσους έχουν γίνει μετά από μηνύσεις του ΕΠΣΕ.

Εκτός από την πρωτόδικη καταδίκη του ΚΠ, υπάρχουν οι τελεσίδικες (σε δεύτερο βαθμό) καταδίκες του Ελεύθερου Κόσμου για αντισημιτισμό και του Χρυσαυγίτη Αλέξανδρου Πλωμαρίτη για ξενοφοβία, η πρωτόδικη καταδίκη των ΟΥΚ για ξενοφοβικά συνθήματα σε παρέλαση (δεν πρόλαβε να εκδικασθεί η έφεσή τους λόγω υφ’ όρων παραγραφής), πρωτόδικες καταδίκες που ανατράπηκαν στο δεύτερο βαθμό του Ελεύθερου Κόσμου για αντιτσιγγανισμό και του Απολλώνιου Φωτός για αντισημιτισμό, δύο πρωτόδικες καταδίκες του Κώστα Πλεύρη για ομοερωτοφοβία (δεν πρόλαβαν να εκδικασθούν οι εφέσεις του λόγω υφ’ όρων παραγραφής), η καταδίκη του Δημάρχου Ωραιοκάστρου για υποκίνηση ξενοφοβικής βίας (άλλη μια ανάλογη δίκη του θα γίνει στις 10 Ιανουαρίου 2019), οι πρωτόδικες καταδίκες για διέγερση σε διάπραξη εγκλημάτων κατά πολιτικών αντιπάλων του Νίκου Μιχαλολιάκου (η έφεση εκδικάζεται στις 18 Ιανουαρίου 2019) και κατά Ρομά του Ηλία Κασιδιάρη (αθωώθηκε στην κατ’ έφεση εκδίκαση). Υπάρχουν επίσης πρόσφατες παραπομπές σε μελλοντικές δίκες του πρώην Υφυπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Θεοδόση Πελεγρίνη για αντισημιτισμό, της Ελεύθερης Ώρας και των Αττικών Νέων για αντισημιτισμό, του Προέδρου του ΕΠΑΜ Δημήτρη Καζάκη για συνωμοσιολογική ξενοφοβία, και του Pronews για ξενοφοβία και fake news.

Ας μας πει ο ΑΣ για ποια από όλες αυτές τις υποθέσεις ρατσιστικού λόγου, όπως άλλωστε και για τα κείμενα Σώτης Τριανταφύλλου, Τάκη Θεοδωρόπουλου,  Λώρης Κέζα και Θάνου Τζήμερου -αλλά και τις μηνυτήριες αναφορές για ρατσιστικό λόγο των Κυριάκου Βελόπουλου, Αλέξη Κούγια, Ραχήλ Μακρή, Τάκη Τσουκαλά, Ηλία Κασιδιάρη, “Ελεύθερης Ώρας”, Ανδρέα Ανδριανόπουλου, Κώστα Πλεύρη, “Πρώτου Θέματος,” Στέφανου Χίου/Μακελειού, Γιώργου Καρατζαφέρη, Πάνου Καμμένο, Παύλου Πολάκη, Θόδωρου Πάγκαλου, Άδωνι Γεωργιάδη, Νίκου Νικολόπουλου, Αρτέμη Σώρρα, Κώστα Κατσίκη, καθώς και μερικών Δημάρχων και Μητροπολιτών  (και πολλών άλλων)- εξέφρασε ο ίδιος τον όποιο αντίλογο.

Τέλος, ας γνωρίζει ο ΑΣ πως όταν δεν παραπέμπεται καν σε δίκη ο Μητροπολίτης Πειραιά που αποκαλεί την ομοφυλοφιλία τη μια φορά “σαπρότατο, αίσχιστο, αισχρό, ατιμωτικό πάθος… ψυχοπαθολογική εκτροπή… σιχαμερό και ακάθαρτο αμάρτημα” γιατί απλώς εκφράζει “ριζοσπαστικές απόψεις” -άρα όχι ρατσιστικές-, την άλλη φορά “ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας που κατασκευάζει νομικώς έναν ανύπαρκτο άνθρωπο τον αρρενοθήλυ… επιφέρειτρομακτικες ασθένειες εις βάρος της ψυχοσωματικής υγείας του ανθρωπίνου προσώπου” γιατί “εκφράζει προβληματισμούς προσεκτικά διατυπωμένους που σχετίζονται με το γεγονός ότι τέτοιου είδους ενέργειες έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την ανθρώπινη φύση”, και την τρίτη φορά “ανωμαλία… το πιο αισχρό από τα αμαρτήματα… προσβολή στο πρόσωπο του Θεού… φρικώδες πάθος … ψυχοπαθολογική εκτροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας” γιατί “διακηρύττει το δόγμα της Χριστιανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας” αποτελεί για το ΕΠΣΕ ανάλογη τρανή επιβεβαίωση με την απόφαση του Αρείου Πάγου για το βιβλίο του Κώστα Πλεύρη πως δικαστικοί λειτουργοί είναι βαθύτατα ρατσιστές, πότε αντισημίτες, πότε ομοερωτοφοβικοί, και πως σε αυτό οφείλεται η ατιμωρησία που επικρίνουν ΟΗΕ και Συμβούλιο της Ευρώπης.

Με ανάλογο σκεπτικό έχει άλλωστε αρχειοθετηθεί και μηνυτήρια αναφορά κατά του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης για ομοερωτοφοβία: “Όλα όσα εξέφρασε ο μηνυόμενος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος είναι σαφές ότι αποτελούν την επίσημη, σταθερή και αδιασάλευτη θέση της ορθόδοξης εκκλησίας απέναντι στην ομοφυλοφιλία, η οποί σύμφωνα με τις βιβλικές αναφορές, θεωρείται “αμαρτία” και ως επιλογή βλάπτει τη σωτηρία του ανθρώπου και ως εκ τούτου ουδείς δύναται να απαιτεί από τον μηνυόμενο υπό τη συγκεκριμένη ιδιότητά του, ως Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, να αγνοήσει ή να εγκαταλείψει τις χριστιανικές διδαχές.”

4. Στις 31 Δεκεμβρίου 2018, ο διευθυντής του Lifo Άρης Δημοκίδης δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο “Γιατί η μήνυση στον Ζουγανέλη για ρατσισμό είναι χοντρό λάθος – που πάλι θα γυρίσει μπούμερανγκ.”

Στην αρχή αναφέρει τα ακόλουθα: “Δε συμφωνώ με τη μήνυση εναντίον του Ζουγανέλη. Καταλαβαίνω ότι ο Παναγιώτης Δημητράς που την έκανε (όπως και κάποιες άλλες με τις οποίες διαφώνησα, πχ. εναντίον της Σώτης Τριανταφύλλου και της Λώρης Κέζα) έχει αγνές προθέσεις και δέχομαι πως είναι δικαίωμά του να επικαλεστεί τον Αντιρατσιστικό Νόμο του κράτους.” 

 

Και αυτός όπως και πολλοί άλλοι έχουν αντιδράσει μόνο σε μηνυτήριες αναφορές κατά συμπαθών ή πολιτικά συγγενών προσώπων. Για κανέναν άλλον από αυτούς που προαναφέρθηκαν δεν έχει αντιδράσει, δείχνοντας πως η διαφωνία είναι όχι για λόγους αρχής αλλά για λόγους συμπάθειας ή πολιτικής γειτνίασης.

Στη συνέχεια αναφέρει: “Όμως, εκτός αν τα λόγια του κ. Ζουγανέλη ήταν απ’ αυτά που προκαλούσαν και πέρα από κάθε αμφιβολία ρατσιστική βία, μια τέτοια μήνυση θα πέσει στο κενό και θα γυρίσει μπούμερανγκ. Το αποτέλεσμα της θα είναι απλά η ηρωοποίηση του Ζουγανέλη και η περαιτέρω συντηρητικοποίηση της κοινωνίας. Επιπλέον, σε τέτοιες φάσεις, ακόμα κι αυτοί που καθόλου δε μισούν τους μετανάστες (άλλωστε κι ο Ζουγανέλης ένας αριστερός αλληλέγγυος είναι, που μοίρασε φαγητό και μοιράστηκε μια κακή του εμπειρία!) νιώθουν πως φιμώνονται. Εξοργίζονται με το πώς τους κουνούν το δάχτυλο και τους λένε «φασίστες» – και το κλασικό αποτέλεσμα είναι να εξαγριώνονται και μέσα τους να τσιμεντώνονται τέτοιες -και σταδιακά πιο ακραίες- απόψεις. Οι υπερβολές καλό είναι να αποφεύγονται, και απ’ τη μία αλλά και απ’ την άλλη πλευρά.”

Μία ανάγνωση αυτών των σχολίων είναι πως αγνοεί το νόμο που ποινικοποιεί όχι μόνο την πρόκληση ρατσιστικής βίας αλλά γενικότερα “την υποκίνηση, πρόκληση, διέγερση ή προτροπή σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία.” Κατά συνέπεια το σχόλιο είναι άστοχο και τον εκθέτει. Μια δεύτερη ανάγνωση είναι πως διαφωνεί με το νόμο αλλά δεν (τολμά να) το λέει ευθέως: άρα διαφωνεί με το κράτος δικαίου και εκ του αποτελέσματος συντάσσεται με τους φορείς ρατσιστικών ιδεών που διατυπώνουν ανάλογα επιχειρήματα. Άλλωστε έλλειψη πίστης στη δημοκρατία και το κράτος δικαίου είναι και το επιχείρημα κατά της μηνυτήριας αναφοράς γιατί η μήνυση θα πέσει στο κενό και θα γυρίσει μπούμερανγκ, θα ηρωποιηθεί ο Ζουγανέλης και θα συντηρητικοποιηθεί η κοινωνία! Όπως γύρισε μπούμερανγκ και ηρωποιήθηκε ο Πλεύρης ας πούμε, μετά την αθώωση του οποίου η κοινωνία συντηρητικοποιήθηκε φέρνοντας το ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία; Επίσης, θεωρεί πως η δίωξη του ρατσιστικού λόγου αποτελεί φίμωση, όπως ακριβώς ισχυρίζονται και οι φορείς του ρατσιστικού λόγου, ενώ δεν έχει ισχυρισθεί κάτι πως η δίωξη για εξύβριση έως συκοφαντική δυσφήμηση αποτελεί φίμωση. Τέλος, εξισώνει το ρατσιστικό λόγο και τη δίωξή του αποκαλώντας και τα δύο υπερβολές: καλύτερο ξέπλυμα του ρατσιστικού λόγου δεν υπάρχει.

 

Ας σημειωθεί πως σε κανένα κείμενό του ο Άρης Δημοκίδης δεν έχει αναφερθεί στις επιταγές ΟΗΕ και Συμβουλίου της Ευρώπης για τη δίωξη του ρατσιστικού λόγου και την απαράδεκτη ατιμωρησία στην Ελλάδα που έχουν παρουσιασθεί στο Lifo σε συνέντευξή μου από το 2013 “50′ με τον Παναγιώτη Δημητρά Μια συζήτηση με τον εκπρόσωπο του ΕΠΣΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα.” και το 2018 στο “Ρητορική μίσους και ρατσιστικός λόγος στην Ελλάδα: ένα μικρό χρονικό.” Γιατί τότε δεν θα μπορούσε να βάλει τίτλο στο κείμενο πως η μήνυση είναι “χονδρό λάθος που θα γυρίσει σε μπόυμεραγκ.”

Τέλος, δεν είναι ενδιαφέρον πως δεν αποκαλεί ρατσιστικές τις απόψεις Ζουγανέλη, αφού άλλωστε δεν τολμά καν να τις αναφέρει πως θεωρούν όλους τους μετανάστες οιονεί βίαιους. Το ίδιο είχε κάνει και στο προαναφερθέν άρθρο του για την Τριανταφύλλου τις ισλαμοφιβικές θέσεις τις οποίας θεωρούσε απλές απόψεις σε αντίθεση μάλιστα με “τη ρατσιστική ρητορική μίσους διακινείται καθημερινά με πολλές και ισχυρές δόσεις και χωρίς καμία τιμωρία” [sic], όπως και για το προαναφερθέν άρθρο του για την Κέζα όπου αρνείτο χωρίς καμιά τεκμηρίωση το αναφερόμενο στη μηνυτήρια αναφορά πως περιείχε “ψευδείς ισχυρισμούς για φερόμενες πρακτικές στο μουσουλμανικό κόσμο γενικά που όμως ισχύουν μόνο σε ελάχιστες χώρες και άρα δεν αποτελούν απόρροια του Ισλάμ, όπως και για το ότι κάποιοι δήθεν θεωρούν πως πρέπει να γίνονται δεκτές στο δυτικό κόσμο.”

 

5. Σαν επίλογος μια σχετικότατη ανάρτηση του Πέτρου Σαπουντζάκη στις 31 Δεκεμβρίου 2018:

 

Petros Sapountzakis

December 31, 2018 at 6:42 PM

Αντιγράφω το εξαιρετικό σχόλιο της Artemis Fyssa:

“ο Έλληνας μετανάστης δεν έχει καμία σχέση με τους μετανάστες που βλέπουμε εδώ πέρα και φιλοξενούμε εμείς. Καμία σχέση. Να σε φιλοξενήσω αλλά να μου πατήσεις το κεφάλι μέσα στο σπίτι μου;”

Ξενοφοβικό, ακροδεξιό αφήγημα όπου μια αδιαίρετη, ομογενοποιημένη και εκτός κάθε ιστορικού πλαισίου κατηγορία, ο “Έλληνας μετανάστης”, υποστηρίζεται ότι ήταν άλλης ποιότητας από κάθε άλλης εθνικότητας μετανάστη που “φιλοξενείται” στην Ελλάδα – και βέβαια σε αυτή την περίπτωση ο έτερος, ενιαίος και αδιαίρετος μετανάστης “φιλοξενείται”, δε “ζει” στη χώρα υποδοχής. Δεν είναι τυχαία η επιλογή των λέξεων, καθώς έτσι ο Έλληνας βγαίνει δίπλα ανώτερος, όχι μόνο ως μετανάστης, αλλά και ως φιλόξενος τύπος ο οποίος κάνει την τρομερή υπέρβαση να δεχτεί προσωρινά – προφανώς αφού πρόκειται περί φιλοξενίας – μετανάστες.

Κι αυτοί οι μετανάστες τι κάνουν; Σύμφωνα με τον κ. Ζουγανέλη, “μας πατάνε το κεφάλι μέσα στο σπίτι μας”. Εδώ ο κ. Ζουγανέλης απευθύνεται στα πιο ξενοφοβικά ένστικτα, ανακινώντας γενικολογες εικόνες βιαιότητας οι οποίες προφανώς δε χρειάζονται κάποια τεκμηρίωση – αλλά και αν χρειαστεί τεκμηρίωση, έχει έτοιμη μια τρομερή ιστορία όπου ένας μετανάστης ζήτησε χούμους αντί για σαλάτα. Τελικά βέβαια, όπως ο ίδιος λέει, ο κ. Ζουγανέλης ήταν αυτός που βιαοπράγησε φέρνοντας τη σαλάτα στο κεφάλι του συγκεκριμένου μετανάστη, γιατί προφανώς ως γνήσιος Ελλην, άντρας με τα όλα του, δεν μπορούσε να ανεχτεί μια τόσο βαριά προσβολή, χούμους αντί για σαλάτα. Αν είναι δυνατόν!

Και οι σχολιαστές/τριες της είδησης; Πνίγονται από αυτό που οι ίδιοι/ες ονομάζουν “πολιτική ορθότητα”. Εξανίστανται επειδή ο οποίος Ζουγανέλης δεν μπορεί να αναπαράγει ανενόχλητος ακροδεξιά, ξενοφοβικά αφηγήματα όποτε του δίνεται δημόσιος λόγος. Εξανίστανται επειδή δεν μπορούν να καταλάβουν τη σημαντικότατη διάφορα ανάμεσα στην ελευθερία του λόγου και το ρατσιστικό, μισαλλόδοξο και ξενοφοβικό λόγο.

Τέλος, το πρόβλημα με όσες ΜΚΟ παρακολουθούν τα ζητήματα ρατσιστικού λόγου και ρητορικής μίσους στα ΜΜΕ είναι τα μειωμένα αντανακλαστικά και το ότι επί χρόνια ο κάθε κ. Ζουγανέλης ένιωθε ελεύθερος και ωραίος να λέει ο,τι θέλει, χωρίς να εγκαλείται, χωρίς κανείς να του ζητάει να στοιχειοθετεί αυτά που λέει ή να ανακαλέσει.

Καλή χρονιά, καλά μυαλά με λιγότερο μίσος εύχομαι σε όλες κ όλους!”